Full text |
DE
bracht hebben, had de jonge Machteld hem niet eerst
gevraegd :
“Is het my geoorlofd, Mynheer, iets over het lot dat
my wacht te weten? — en mag ìk u vragen van wie
het bevel ‚dat my uit myne wooning rukt, gekomen 1s 2”
“Het bevel is my door Mynheer De Chatillon gegeven ,”
antwoordde De Cressines “denkelyk, is het hem ook van
hoogere hand toegezonden, want uwe reis eindigt te
Compiegne. ”
“Ja” zuchtte de droeve Jonkvrouw “Johanna van
Navarre wacht my. Het was haer niet genoeg mynen
vader en alle myne bloedverwanten te kerkeren — ik
ontbrak er nog. Nu is hare wraek ten volle uitgevoerd.
ó Mynheer, gy hebt eene booze Koningin !”
“Een man zou dit voor my niet zeggen mogen. Het is
waer Edelvrouw , onze Koningin handelt de Vlamingen
zeer streng, en ik gevoel het grootste medelyden voor
den dapperen heer van Bethune; maer ik mag myne
Vorsten niet hooren lasteren. ”
“Vergeef my, Mynheer , uwe trouw als ridder verdient
myne achting. Ikzal over uwe Koningin niet meer kla-
gen ,en acht my gelukkig in mynen rampspoed een eer-
lyk ridder als UEdele tot leidsman te hebben. ”
“Het zou my een waer genoegen zyn UEdele tot Com-
piegne te vergezellen , maer die eer is my niet toege-
kend: nog een vierendeel uers krygt gy een ander ge-
zelschap, Jonkvrouw. Dit kan echter uwen toestand niet
veranderen; de fransche ridders vergeten nooit wat zy
der Vrouwen schuldig zyn.”
“Het is waer, Mynheer, de fransche Edelen zyn beleefd
ed
eneerlyk wegens ons, maer wie zegt my dat het geene
Soldeniers zyn zullen 2”
“<Hô! dit zal niet zyn, Mevrouw , ik breng u naer het
slot te Male en moet u aen den kastelein Mynheer De
St.-Pol overgeven. Tot daer strekt myne zending.”
Nog eenigen tyd spraken zy, tot dat zy eindel yk voor
de Brug van het slot te Male aenkwamen. By hunne na-
dering riep de schildwacht boven de poort op de wa-
kende soldeniers en de egge werd omhoog gehaeld. Een
weinig daerna viel de brug ploffend neêr en de gansche
stoet stapte in het slot.
? |