| Full text |
schouderplaet van den zwarten ridder losgehakt. Deze,
door zoo veel vyanden besprongen , liet zyne speer val-
len en toog zyn reuzenzweerd uit de scheede; hy om-
vatte het gevest met de twee handen en sloeg zoo wild
in ’t rond dat geen Franschman hem dorst genaken ,
want elke houw van zyn wapen viel als een pletterende
hamerslag op de uitrusting zyner vyanden. De ruiter
welke de vrouw droeg , verweerde zich met eenen lan-
“gen degen en hield het sprakelooze meisje met de an-
dere hand tegen zyne borst gevestigd. Door al te groote
aendoeningen van schrik en hoop geschokt, had de ge-
schaekte maegd geene kracht meer om te spreken of te
klagen. Hare oogen stonden met eene yslyke onbeweeg-
lykheid in haer hoofd, en hare wangen , hoe teder ook ,
waren in bevende rimpels samengetrokken ; soms bracht
zy hare armen als in eene smeeking naer den onbeken-
den , die haer moest verlossen, doch zy hing welhaest
machteloos en sla p over den rug van het peerd.
De ysly ke slagen der zweerden op de helmen en beu-
kelaers deden het omstaende geboomte weêrgalmend
dreunen ‚ bloed liep onder de harnassen uit; doch in de
drift der wraek gaven de kampers hier op geen acht , en
gingen hygend in het stryden voort. De wapenrustingen
Waren op veel plaetsen doorhakt en verbroken , en het
peerd van De St…—Pol had eene wyde wonde in den
nek; het liet zich daerom door zynen meester niet wel
meer sturen en deze had de grootste moeite om de sla-
gen van den zwarten ridder te ontwyken. Ziende dat
het gevecht voor de Franschen eene zeer nadeelige
wending kreeg, deed hy een teeken aen den Soldenier
die de vrouw bewaerde. De ruiter dit verstaende
ne
poogde , volgens het bevel, van het slagveld te vluch-
ten, maer de zwarte ridder begreep zyn inzicht, en
de spoor in de zyde zyns dravers drukkende, sprong
hy plotseling voor den Soldenier, terwyl hy met kun-
digheid de slagen der overige vyanden wist af te wee-
ren , riep hy:
“Op uw lyfen ziel, zet die vrouw ter aerde | ”
Zonder op dien roep te letten keerde de Soldenier
zyn peerd ter zyde en zocht alzoo uit de baen te sprin-
gen; — maer het zweerd van den zwarten ridder viel
met eene verdubbelde kracht op zynen helm, en kloof
hem het hoofd tot by de schouders. Het bloed sprong in
twee dikke stralen uit den nek van den ruiter en viel
terug op het hoofd en het witte kleed der maegd , hare
fyne blonde lokken werden er gansch door bevochtigd ,
en verwden zich met eene donker roode kleur. De ge—
slachte Franschman viel uit den zadel ; alhoewel het le-
ven in hem was opgehouden, bleven er echter nog
krachtige stuiptrekkingen in de spieren van hetlyk, en
het meisje werd nog met nydigheid tegen het harnas ge-
drukt. Na een vluchtig oogenblik lieten de armen van het
lyk haer los, vrouw en lyk rolden beide op den grond.
Terwyl had de zwarte ridder nog eenen anderen
Franschman in de baen nedergeworpen en er bleven
hem niet meer dan drie vyanden over. Het gevecht
scheen nu nog hardnekkiger te worden, want by het
zien van het rookende bloed, wierden deze strydbare
mannen als door razerny vervoerd : de peerden werden
heen en weêr geslingerd en brieschten by elken slag
die op hun yzeren deksel nederviel. Het meisje lag zon—
_ der gevoel tusschen hunne voeten; daer zy by den vat
? |
