| Full text |
— 120 —
beide de kamer. en het huis van Nieuwland verlaten
hadden , spraken de overblyvende persoonen nog lang
over dit onverwacht bezoek.
De twee Dekens in de straet zynde, begon Deconinck :
“Meester Jan, gy weet dat de Leeuw van Vlaenderen
altyd de vriend des volks geweest is, diensvolgeus is het
onze plicht zyne dochter als een heiligdom te bewaken.”
“Zwyg maer” antwoordde Breydel “de eerste Fransch-
man die haer wat linksch beziet zal met myn kruismes
kennis maken. Maer meester Pieter, dat wy de poorten
sloten en Johanna niet in de stad lieten, ware dat niet
beter? Al de beenhouwers zyn gereed : de Goedendags
staen achter de deuren en op den eersten roep zyn de
Leliaerts naer...”
“Wacht u wel iets geweldigs te ondernemen ” hervatte
Deconinck. “Zynen Landheer met pracht in te halen
is overal de gewoonte : — dit kan de Gemeente niet
onteeren. Het is beter de macht tot gewichtigere poogin-
gen te bewaren. Het Vaderland is overdekt met fransche
krygskmechten en wellicht zouden wy tegen hen te kort
schieten.”
“Maer meester dit duert reeds zoo lang. Laet ons liever
den knoop met een goed mes door snyden, dan zoo lan-
gen tyd te werken om hem los te maken. Gy verstaet
my wel!”
“ò Ja, maer dit is niet goed gedacht. De voorzigugheid,
Breydel, is het krachtigste mes, — het snydt wel lang-
zaem, maer het wordt nooit bot en breekt ook niet. —
Wat wilt gy nu de poorten sluiten? Hier mede is er
niets gewonnen. Luister, en hou het u voor gezegd :
laet het onweder stllekens wat afdry ven ; laet de krygs-
— 121 —
knechten gedeeltelyk naer Frankryk vertrekken; geef
den Franschen en Leliaerts wat toe, opdat zy in hunne
waekzaemheid verslappen.”
“Neen ” viel Breydel in “dit mag niet zyn. — Zy be-
ginnen reeds zoo verwaend en zoo dwingend te worden:
zy rooven de boeren van het Vrye, verkrachten maeg-
den en vrouwen, als of wy hunne slaven waren.”
“Zoo veel te beter, meester Jan, zoo veel te beter!”
“Zoo veel te beter! wat wil dat zeggen? sa meester !
hebt gy uwen kolder omgekeerd, en zoudt gy uw vosse-
verstand willen gebruiken om ons te verraden? — Ik
weel niet, maer het schynt my dat gy terdege naer de
Lelie begint te rieken. Dan moet de pest u besmetten,
indien dit waer is |”
“Neen , neen, myn vriend Jan; overweeg met my dat
hoe meer zy de gemoederen verbitteren hoe sneller de
verlossing naekt. Want indien zy hunne daden bewim-
pelden , en onder schyn van rechtveerdigheid heersch-
ten, zou het volk onder het jok in slaep vallen , en dan
zou het gebouw onzer vryheid voor altyd in den grond
zinken. Weet dat de dwingelandy der Heeren, de vryheid
van het Volk als eene moeder uitbroeid. Nochtans in—
dien zy aen de voorrechten onzer stad dorsten raken
zou ikde eerste zyn, die u tot wederstand zou verma-
nen; — maer echter nog niet door openbaer geweld ;
er zyn andere wapepen die men met meer veiligheid
kan gebruiken. ” À
“Meester” viel Jan Breydel uit “ik begryp u. — Gy
hebt altyd gelyk als of uwe woorden op parkement ge
schreven stonden. Dit valt my echter zeer lastig, die
trotsche Franschen zoo lang te dulden; — want zoo
‘
? |
