Full text |
ep
zyt eene valsche en verraderlyke Vrouw!”® @
Razend trok hy zynen degen uit de scheede, brak
hem op zyne knie aen twee, en sloeg de stukken met
zoo veel geweld tegen den grond dat zy tot op de trap-
pen van den troon terugsprongen.
Johanna was paers van spyten toorn ; hare wezens-
trekken hadden niets vrouwelyks meer in zich , zooda-
nig waren dezelve in eene helsche uitdrukking te
samen getrokken: men zou gezegd hebben dat zy door
eene beroerdheid geslagen was.
«Vangt hem ! vangt hem ! ” borst zy uit.
De lyfwachten die nog in de zael waren, wilden dit
gebod volbrengen, en reeds was de Hopman tot by
Mynbeer De Valois genaderd; maer de Koning , die zy-
nen broeder ten hoogste beminde; kon dit niet dulden.
«WieMynheer De Valois aenraekt zal heden nog ster-
ven!” riep hy-
Op die bedreiging bleven de wachten beweegloos
staen , De Valois verliet de zael zonder hinder, niette-
enstaende het geroep der uitzinnige Koningin.
Zoo eindigde dit onstuimig tooneel: — Gwyde werd
1 & Het was der coninghinnen leet dat si buyten Parys ghevangen geleyt
waren ; want sy hadde liever gehad, dat dye coninc den Grave Guy en alle
dye met hem ghekomen waren, te Parys hadde ghedaen hanghen aen die
galge, Kaerle de Valioys dit siende , dat die Grave Guy en al die syne bly-
ven moestenin vanghenessen , het wyperde en deerde hem dat hy se te Pa-
rys gebrocht hadde. Ende mits dat hy se niet helpen en mochte ‚ omme tot
haren paeyse tekomen, hi schaemdes hem sere ; ende liet die stede van Pa-
rys en trac huyt Vranckerycke , wonende int landt van ltalye, en diende
daer den Pacus Bonefacius, ”
Dits die excellente Cronike.
Oe
te Compiegne gevangen gezet, men voerde Robrecht te
Bourges in het land van Berry en zynen broeder Willem
te Rouaen in Normandië. De overige vlaemsche heeren
werden elk in eene byzondere stad gekerkerd; invoege
dat zy allen, alleen en zonder elkander te kunnen obs
ten, in de gevangenis bleven zitten.
Diederik die Vos was de eenigste die in Vlaenderen
terugkeerde ; want onder zynen palsrok had men hem
niet erkend.
Charles De Valois vertrok met hulp zyner vrienden
op staenden voet naer Italië en kwam niet weder in
Frankryk dan naer de dood van Philippe le Bel, wan-
neer Louis Hutun den troon beklommen had. Als dan
betichte hy Enguerrand De Marigny van veel misdaden
tegen den staet, en deed hem aen de galg te Montfaucon
ophangen. Het is echter eene waerheid, dat de dood
van dien minister meer der aenhouding van den Graef
Gwyde, dan zyner eigene misdaden te wyten is, en dat
Karel De Valois hem deed hangen om zich over dit
verraed te wreken.
? |