| Full text |
Rd
Zoodra de Franschen de toonen hoorden, hieven zy
te gelyk het hoofd op, en schenen ten uiterste ver-
wonderd.
« Luister” sprak een van hen “% dit is het lied der Klaeu-
waerts. Wat duivel durft die Vlaming dit in onze tegen-
woordigheid zingen 2”
Schoon Jan Breydel deze woorden gehoord had, ging
hy niet min in zyn gezang voort, zelfs verhief hy de
stem als of by de Franschen trotsen wilde:
Hy sloeg zyn’ klaeuwen op het Oosten
En ’t Oosterheir vlood siddrend heen;
Zyn blik vernielde d'halve manen
Van d'ongetemden Saraceen.
Dan toog hy weder naer het Westen
En schonk, hun’ dapperheid ten loon,
Aen d’'onversaegdsten zyner zonen
Een konings of een keizerstroon. (1)
“Maer wat beteekent dit gezang dat zy eeuwiglyk in
den mond hebben ?” vroeg Leroux aen eenen Vlaming
uit het slot, die by hem zat.
1 In alle de tochten welke door de Kristenen aengenomen werden, om
Hiërusalem te winnen en het graf des Heilands van de ongeloovigen te ver-
lossen, namen de Belgen het grootste deel. Reeds ten jare 1095 drong
Godfried van Bouillon, geboren in het slot Baisy op vier mylen van Brussel,
aen het hoofd van drie honderd duizend man in Palestina, en Hiërusalem
werd door hem in 1099 gewonnen. In het jaer 1204 vertrok Boudewyn,
Graef van Vlaenderen , met eenige fransche ridders en met Dandolo Doge
van Venetië naer het Oosten, en verwonde Turken in menig gevecht. Hy
werd om zyne dapperheid door alle de bondgenoten tot Keizer van Konstan-
tinopelen verheven,
“Wel hy zegt dat de zwarte Leeuw van Vlaenderen
zyne klaeuwen aen de halve manen der Saracenen ge-
slagen heeft, en dat hy Graef Boudewyn tot Keizer
heeft gemaekt. ”
“Luister eens Vlaming !” riep Leroux tegen Breydel,
“gy moet bekennen dat die schriklyke zwarte Leeuw
voor delelievaen van onzen machtigen Vorst, Philippe
le Bel, heeft moeten vluchten — en nu is hy zeker
vear altyd dood.”
Meester Jan grimlachte met schertsend mispryzen
en antwoordde:
“Er is nog een referein aen het lied, hoor maer : ”
Hy sluimert nu. — Der Wallen koning
Beknel’ hem vry in yzren band,
ly sture vry zyn’ rooversbenden
Tot op der leeuwen vaderland… ….
Want zoo de Leeuw ontwaekt, — Gy roovren !
Wordt ge allen door zyn’ klaeuw verscheurd,
Dau wordt uw’ trotsche witte lelie
Door hem met bloed en slyk besmeurd.
“ Vraeg nu wat dit beteekent |”
Leroux zich den zin dier woorden hebbende doen
verklaren, smeet zynen zetel met draft achteruit: hy
schonk zyne hanaps tot den boerd vol en riep :
É Zoo drinke ik den dood aen dien teug wyns, indien
ik u den hals niet breke zoo gy nog een woord spreekt '”
Jan Breydel lachte spottend op deze bedreiging en
antwoordde :
“Zweer toch zoo niet, want gy rekent zonder den
weerd. Denkt gy dat ik voor u zal zwygen ? Voor al
? |
