| Full text |
— 184 —
had het gevat en in zyn geheugen bewaerd. Op hare
ontstelde gelaetstrekken had hy haren toorn, hare be-
geerte en hare aenslagen reeds gelezen; reeds wist hy
dat De Chatillon de uitvoerder harer bevelen zyn zou,
en hy bedacht ook op dit oogenblik welke middelen er
noodig waren, om den list of het geweld dier vyandin
te verydelen.
Kort hier na stegen de Vorsten van hunne peerden
en klommen op den troon die hun te midden der Markt
was opgericht. De schildjonkers en staetjuffers schaer-
den zich in twee reien op de trappen, de edele ridders
bleven te peerd om de stelling staen. Na dat iedereen
de plaets, die hem bestemd was genomen had, kwamen
de heeren Wethouders met de maegdekens, die de stad
Brugge verbeelden moesten, vooruit, en boden de sleu-
telen der poorten op een kostelyk fluweelen kussen aen
de vreemde Vorsten. Ter zelver tyd bliezen de Faem-
Engelen nogmaels op hunne bazuinen, en de Leliaerts
riepen voor de tweede mael:
«Leve de Koning! Leve de Koningin !”
Eene doode stilte was onder de Burgeren en het
scheen dat zy zich als gevoelloos hielden, opdat men
te beter hun misnoegen merken mocht : hierin bereik-
ten zy ten volle hun doel; want Johanna overdacht reeds
in haer gehoond gemoed, hoe zy best deze oneerbiedige
onderdanen zou kunnen straffen en vernederen.
De Koning Philippe le Bel van eene zachtere mborst
zynde, ontving de Wethouders met de grootste goed-
willigheid, en beloofde voor de welvaert van Vlaen-
deren ten krachtigste bezorgd te zullen zyn. Deze
belofte was in Philippe niet geveinsd; hy was een
— 135 —
edelmoedig Vorst en eerlyk ridder, w en zou wellicht
het geluk zyner onderdanen, zoo wel in Frankryk als
in V laenderen te weeg gebracht hebben ; maer twee
oorzaken van kwaed deden deze goede gedachten in
hem zonder vrucht zyn. De eerste en ergste was de be-
heersching zyner trotsche vrouw Johanna; deze, wan-
neer Philippe le Bel een goed voornemen had , kwam als
een booze geest hem tot kwaed aendryven, en dwong
hem alle hare verderfelyke inzichten goed te keuren. De
tweede oorzaek zyner slechte daden, was de verkwis-
ting die hem alle middelen, of recht of onrecht deed ge-
bruiken om het verspilde geld door ander te vervangen.
Nu vormde hy de innigste wenschen voor de welvaert
van Vlaenderen; maer wat kon het baten, mits Jo-
hanna van Navarre er reeds anders over beschikt had ?
Na de sleutels afgeleverd waren, bleven de Vorsten
nog eenigen tyd op de aenspraken der Wethouders
luisteren en kwamen eindelyk van de stelling. leder
steeg te peerd, en de stoet rende langzaem door de ove-
rige straten der stad, tot dat zy eindelyk in het Prin-
senhof @) gingen, om er het middagmael met de voor-
naemste heeren en Leliaren te nemen. Terwyl keerden
1 Philippe le Bel was zeer zorgvuldig tot het doen handhaven der recht-
veerdigheid, hy toonde hunde in de staetszaken , was dapper edel-en-
grootmoedig, dorstig naer glorie, doch geldverspillend. Stervende bevool hy
aen zynen zoon Lodewyk de schattingen te verminderen en het volk te
ontlasten, :
ÁxrQqverin. Histoire de France.
2 Eene afbeelding van dit gebouw bevindt zich in SAnpenus, Flandria
illustrata. De plaets waer op hetzelye gestaen heeft is heden gedeeltelyk
met andere gebouwen bedekt. à
? |
