| Full text |
Oe
hulp, en de boeren verlieten hunne hutten om den
brand te blusschen, — maer het was te laet. Er stond
niets meer van de graeflyke burcht, dan de vier
gloeiende muren. Men hoorde de heldere stem van Brey-
del, die riep:
“Ja, ja, zoo zoeke de zon van morgen vruchteloos naer
het slot Male !”
De wraek nu voltrokken zynde, kwamen de beenhou-
wers weder by elkander, en verlieten Male by een
juichend koorgezang — zy zongen het lied van den
zwarten Leeuw.
LAAAAAAP PLAAAIALALALA AAA AALLNAAII NINA ALAIN LAD
Neen gy wraekt geen tranen, neen,
’t Vaderwee ten troost.
God, gy weet het, gy alleen
Wai myn boezem heeft doorstreên
By myn snikkend kroost.
J. V, Wouters.
Tydens den oorlog van den jare 1296, wanneer de
Franschen gansch West-Vlaenderen hadden ingeno-
men, bood het slot Nieuwenhove hun eenen hardnek-
kigen tegenstand. Een groot getal vlaemsche ridders
? |
