| Full text |
— 190 —
“Overweeg nu” hernam deze met plechtigen toon “of
gy uw leven waerlyk voor den Leeuw, uwen Heer, durft
wagen.De kastelein van Bourges wil hem op zyn eere-
woord, voor eenigen tyd in vryheid stellen; maer een
trouwe en liefderyke onderdaen, moet zich in zyne
plaets laten kerkeren. ”
De jonge ridder viel op zyne beide kniën voor den
Priester en kuste weenend zyne handen.
“ó Zalig uer!” riep hy “zal ik Machteld dezen troost
verwerven. — Zal zy haren vader zien, ò God! En zal
ik die heilige zending volbrengen 2 Hoe bly klopt my
het hart! De gelukkigste mensch op aerde zit voor uwe
voeten, ô Priester. Wist gy, wat heilvol oogenblik —
wat zuivere vreugd uwe woorden my doen smaken. Ja
ik zal de keten als een kostelyk halssnoer, met dank-
baerheid ontvangen. Geen goud mag my zoo zeer als
bet yzer der boeien behagen. — ô Machteld, Machteld !
de wind drage u het heuglyk nieuws. d
De monnik liet de opgetogenheid van den ridder
voorbygaen , en stond op; Adolf stapte na hem in de
baen en zy gingen beide langzaem naer de stad.
<<Mynheer” hernam de Priester “ uwe edele gevoelens
verwonderen my met rede: ik twy fel geenzins aen uwen
moed — maer hebt gy wel overwogen, in welk gevaer
gy u gact stellen. Zoodra den list ontdekt wordt, zult
gy uwe liefde met de dood boeten. ”
« Een vlaemische ridder vreest den dood niet” ant-
woordde Adolf “niets kan my wederhouden. Indien gy
wist dat ik sedert zes maenden , nacht en dag, myne
imbeelding folter om te vinden hoe myn leven voor
het Huis van Vlaenderen te wagen, dan zoudt gy my
— 191 —
hiet van gevaer en vrees spreken. Nog op het oogenblik
datik daer even, mistroostig by de baen zat, vroeg ik
hiertoe de ingeving des Heeren, en gy, ò Priester , zyt
zyn tolk geweest. ”
«Het is noodig dat wy dezen nacht vertrekken, opdat
dit geheim niet ontdekt worde!”
“Hoe eer hoe liever want myne gedachten zyn reeds
te Bourges by den Leeuw van Vlaenderen, mynen heer
en Vorst.”
“Gy zyt zoo jong heer ridder, uwe gelaetstrekken ge-
Iyken wel naer die van Mynheer Robrecht, maer het
verschil van jaren is te groot. Dit kan ons echter geen
beletsel zyn, want myne kunst zal u den ouderdom die
u ontbreekt, in weuug oogenblikken geven. ”
«Wat wil dit zeggen Vader, kunt gy my ouder maken
dan ik ben?”
“Ho neen! maer ik kan uw gelaet zoodauig veranderen
dat gy uw zelven niet meer herkennen zoudt. Hiertoe
gebruik ik kruiden welkers krachten my bekend zyn:
denk niet, dat ik my van eenig goddeloos geheim bedien.
Maer, Mynheer, nu wy de stad Brugge zoo naby zyn,
zoudt gy my kunnen zeggen waer een zekere Adolf van
Nieuwland woont ? ”
“Adolf van Nieuwland?” riep de ridder. “Hy is de
geen die u verzelt, ik ben het!” î
De verwondering van den Priester scheen groot; hy
bleef in de baen staen en bezag den Jonker met eene ge-
veinsde verbaesdheid.
“Hoe gy zyt Adolf van Nieuwland, dan is Machteld van
Bethune in uwe wooning?”
“Die eer is myn Huis ten lot gevallen” antwoordde
? |
