| Full text |
LAARALIAALAIANALARALLAANAANAANAADPANIGNAAAAANAAAADAANIANINAE
De roovrenbende staet, de hopman roept van buiten
Den dwerg die ’t slot bewaert: hy doet de poort ontsluiten ,
De valbrug dalen en de ruitren binnen vliën, —
Hy die van uit het woud ée burcht had mogen zien
Wanneer de rooversen de buiter binnen vloden
Had zekerlyk gedacht dat een der helsche goden
Hem d'eeuwge martelplaets voor d'oogen openrect:
Men zag by ’t toortslicht niets dan al wat huivren deed :
De halfverlichte maen der witbeschuimde paerden ,
De blinkend helmen by de blikkerende zwaerden 9
En in hel midden van den yzren rooversstoet
De zwakke Jonkvrouw die ontrukt is aen haer bloed.
Dit somber tafereel dat zich op de bemoschte
En gryze muren , by een weiflend licht uitloste ,
En daer by ’t klettren van de ketens, het geknars
Der waepnen, het gebriesch der dravers en het warsch
Geschal der roepen en der vloeken , maer het meest
Een vrouwengil die klonk als in een naer tempeest
De scherpe schuifelswind. — Dit mackte dat de geest
Te saem door oogen en door ooren werd bevreesd,
Joh, Alf. De Laet.
In den jare 1280 had een schrikkelyke brand de oude
Hal by de Markt gansch vernield. De houten toren,
die dezelve bekroonde ‚ was met alle handvesten der
jd
? |
