| Full text |
ee
dere beeren by het Hof aenkwam, riep hy een’ zyner
trouwste dienaren, gaf hem zyn beste peerd en zond
hem in allerhaest naer Parys. Een brief dien hy dezen
bode mede gaf, moest de Koningin en Enguerrand De
Marigny van alles berichten en hen naer Compiegne
roepen.
Hy gelukte ten volte in zyn verraderlyk inzicht. Jo-
hanna van Navarre , onstak in eene hevige woede by het
lezen des briefs. De Vlamingen in genade ontvangen !
zy die hun eenen eeuwigen haet had toegezworen , zou
hare prooi dus laten ontsnappen! En Enguerrand De
Marigny, die het geld dat men uit Vlaenderen met ge-
weld lichten moest, reeds op voorhand verspild of be-
steed had! Deze twee persoonen hadden een al te groot
belang in het verderf van Vlaenderen, om deszelfs ver-
lossing te gedoagen. Zoodra zy de tyding ontvangen
hadden, vertrokken zy met snelle vaert naer Compie-
gne, en vielen, als de bliksem in de kamer des Konings.
« Sire!” riep Johanna “ben ik u dan niets meer, dat gy
myne vyanden dus in genade, zonder myn oorlof ont
vangt? Of heeft het verstand u begeven dat gy deze
vlaemsche slangen ten uwen verderve wilt koesteren ?”
«Mevrouw ” antwoordde Philippe le Bel met bedaerd—
heid, “het zou u betamen uwen gemael en Koning wat
meer te eerbiedigen. Indien het my belieft den ouden
Grave van Vlaenderen genade te verleenen, zal myn wil
geschieden.”
“Neen” riep Johanna, rood van toorn; “dit zal niet ge-
schieden. Ik wil het niet — hoort gy Sire! Ik wil het
niet. Wat! zullen die muitelingen, welke myne oomen
WB
onthalsd hebben, w ongestraft blyven ? — Zullen zy
zich beroemen ongestraft de Koningin van Navarre in
haer bloed gehoond te hebben ?”
“De gramschap vervoert u Mevrouw !” antwoordde de
Konìng, “bedenk met bedaerdheid, en zeg my, is het
niet billyk dat Philippa aen haren vader wedergegeven
worde?”
Nu werd de woede van Johanna nog heviger.
“Philippa wedergeven?” viel zy uit, “ Maer Sire gy
denkt er miet aen. Dan trouwt zy Edward van Engelands
zone, dan is uw eigen kind van die hoop verstoken.
Neen, neen, het zal nooit geschieden — dit zweer ik u.
En wat meer is Philippa is myne gevangene; het zal u
aen macht ontbreken om ze uit myne handen te krygen.”
< Maer Mevrouw” riep Philippe “gy gaet u te buiten,
denk dat die hoogmoedige taelmy zeer mishaegt, en
dat het my vry staet, u blyken myner gramschap te ge-
ven. Myn wil isde wil van uwen Vorst 2”
“En gy wilt Vlaenderen aen den trotschen Gwyde we-
dergeven —gy wilt hem in staet stellen om u nogmaels
den oorlog, aen te doen? Deze onbezonne daed zal u een
droevig naberouw verwekken, ik verzeker het u Sire.
Wat my aengaet, mits ik zie dat men my zoo klein acht,
dat eene zaek, die my zoo zeer belangt, zonder myn
1 « Ende ooc omme der coninginnen wille, die de Vlamingen secre
leedt hadde, omme dat haer groatheere ende twee van haren ooms, in
Vlaenderen ghevanghen waren ; ende Phelips van Elsaten hadde twee van
haren bastaerden ooms, in Vlaenderen ghedaen onthoofden , up den seecant,
ende up raden stellen. ”
Die excellente Cronike,
? |
