ëen tijd zag hij den baljuw en zijn dienaren met
Hein en Koen over een akker gaan, maar ze
keerden weer spoedig naar de stad terug.

Nu verliet René zijn schuilplaats; hij had
reeds een plan vast gesteld. Ginds tegen Moer-
kerke woonde Barou, een Dinantees, op een
kleine hoeve. Hij was op een kasteeltje bij de ver-
nielde stad hovenier geweest, en heer Bladelin
had hem nu aan een hofstedeke geholpen. Als
Barou en zijn vrouw naar de stad kwamen, be-
zochten ze gewoonlijk de Meluns, want de hove-
nier was met den vader zeer bevriend geweest.

Na ruim een half uur kwam René op de hoeve
aan. Vrouw Barou ontving hem zeer vriendelijk
en dadelijk kwam ook haar man uit den hof in
huis.

— René, wat ziet ge er ontsteld uit! zei hij.

— Ik ben uit Middelburg gevlucht…

En de knaap vertelde, wat er gebeurd was.

Barou en zijn vrouw schrokken geweldig.

— Jongen, ge zijt onvoorzichtig geweest, zei
de landbouwer. Ja, ik weet wel, dat het dikwijls
moeilijk is om te zwijgen, maar hertog Karel
woont te Brugge en is hier de groote opperbaas.
En wat kunnen wij anders doen dan ons stil te
houden, al is er groot onrecht met Dinant ge-
beurd!

— Heer Bladelin heeft het voor ons goed ge-

maakt, sprak vrouw Barou. O, wat baat al dat
8 le