— Ge kunt me missen, moeder... Gij en De-
nise verdienen het brood met weven.… Ge zult
geen gebrek hebben, als ik een tijd weg ben.

— Maar ge zoudt als oproerling niet meer
mogen terug keeren… Bovendien, ge kondt in
den strijd gedood worden. Zwijg er over, jon-
gen… We leven hier gelukkig… En-ge kunt
vaders nagedachtenis niet beter eeren, dan uw
moeder en zusters te helpen.

René begaf zich naar zijn werk. Hij was ko-
perslager; hij had het vak van zijn vader ge-
leerd en arbeidde nu bij een baas, ook uit Dinant
afkomstig.

Zouden de Dinanteezen, die te Middelburg
woonden, ook moeten optrekken tegen Luik?

— Ik ga niet, zei de baas van René. Tegen
mijn eigen broederen vechten, zoo laf zal ik
nooit zijn.

— Met hen mee doen, dat zou ik willen,
sprak René.

— Zeg dat niet luid, jongen, waarschuwde
zijn meester. Wees voorzichtig. Breng die ketels
daar naar het schip voor Brugge. En houd buiten
uw mond.

René laadde een kruiwagen vol koperen mar-
mieten. Deze waren besteld door een handelaar
te Brugge. De knaap voerde ze naar de haven,
waar een schuit klaar lag, die in den namiddag

EO