| Full text |
landen door de Unie van Utrecht ten maldeele zijn.
moest van Antwerpen en van Brabant, het hart der
Nederlanden, hebben zij dadelijk aangevoeld. Velen
hunner dreven handel met Portugal en Spanje: kapi-
teiïnen weigeren den eed: van trouw aan Anjou uitt
vrees voor hum handelsbelangen im het Iberisch
Schiereiland. De anti-Anjou-houding te Antwerpen,
uitloopend ten spijte van Oranje en Marmix op de
Fransche Furie, is door de kolomellen niet belkampt,
eerder bevorderd geworden. Em het heeft ongemeene
beteekenis gehad voor de taak van Farnese.
Voor een militaire geschiedenis van dlen oorlog
tegen Farmese, voor het begrip van de Antwerpsche
militaire prestatie, is het noodig het werk der kolo-
nellen te kenmen. Eén hunmer heeft gevochten en is
er bij dood gebleven: Vierendeel aan de Kipidorp-
poort bij de Fransche furie. Eén hunner was een
beroepsmilitair; hij is er ook te Antwerpen als: kolo=
nel om afgedankt geworden: Pauwels Tucher. Hij zal
daarma Diest verdedigen, en verliezen, en er zware
vervolging om lijden. Eén hunner heeft als. kolonel
een strijd, gevolgd: Marmix in Mei 1585. Maar de
kolonellen hadden. buiten de burgerschie wacht, die
enlkel voor die rust der stad, of eventueel ergens voor
rustige bezetting diende, ook nog « soldaten. » of
huurlingen die de frontierforten van Antwerpen
bezetten als vam Lilloo, de drie buütenschiansen van
Dambrugge, Deurne en Luisbekelaar, en. de forten.
van het Donksken, van Willebroek, van de Margriet
en van het Veer. De kolonellen hebben niet zooweerr
in het vuur geweest: ze hebben zich echter zeer vlij-
tig om de versterking der stad: gemoeid, evenals zij
gewaakt hebben. op bespiedineg, op finamcieering, op
re
EEK
Ee
VEE
AE EN
dee
DCR
RENDER CARE EERE ESS
? |
