| Full text |
VICTOR DE MEYERE
Een karakteristieke persoon-
lijkheid, een oorspronkelijk
talent ; fijnzinnig folklorist,
teerbesnaard dichter, kloek
prozaïst.
Deze stille in den lande is
een noest arbeider, voor wien
het « kunstenaars zijn late
vruchtboömen » niet gold,
want toen — om Vermeylen
na té prâten§j§|§ de redactie-
leden van « Nu en Straks » nog
om een herbergtafeltje konden
zitten, bevond De Meyere
zich reeds onder de hoopvolle
schare. Sindsdien ging hij
kalmpjes zijn eigen weg en
verraste de lezende gemeente
met boek op boek : ieder werk
een uiting van niet overschat
kunnen, van sobere echtheid
en eenvoudige oprechtheid,van
fijne dichters-ontroering of
gemoedelijke, boeiende vertel-
kunst.
Nu de verschijning van Nonkel Daan, zijn laatste werk, weer
de aandacht op hem vestigde, zal deze bondige karakteristiek niet
onwelkom zijn.
De Meyer’s poëtisch werk omvat 3 dichtbundels en het weinig
bekend drama in verzen « Gunlaug en Helga ». De eersteling
« Verzen » verscheen te midden van een beroerden tijd, toen dé
dichter pas 21 was. De « Sturm und Drang » van eigen leven, de
stoornissen eener bewustwording, de idealen van het literair
anarchisme der jaren *90 liggen er in verklankt. Maar de rustige
jongen van te lande, die De Meyere, ondanks alles, gebleven was,
verkreeg weldra zijn moreel evenwicht, zijn gezapigheid weer.
Hij boog zich, na den korten storm van « Verzen », dieper
over zijn lievénde, elegische ziel en beluisterde wat daar roerde en
zong. « Avondgaarde » en « Het Dorp » brachten teer liefdegekweel,
25 |
