| Full text |
zangerige avondimpressies, verrukkingen om landelijk mooi. Zijne
poezie is in hoofdzaak de doorgaans weemoedige muziek van een
stillen droomer. De heimweevolle geheimenis der schemering, de
jonge kleur der lentetafereelen, de idyllische vrede van ’t Rupelland,
de weemoedspoëzie van stillen stroom en lage land, het zachte
heimwee naar de heimaat, de troublante emotie’s der liefde zijn
naast de subjectieve lyriek van « Verzen » en de objectieve beschrijf-
kunst’van sommige gedichten uit «Het Dorp », de bronnen zijner
inspiratie. Daarnaast waagde de dichter zich aan het dramatisch
verhalende en schonk ons « Gunlaug » en « Helga » dat door stof-
keuze verwant is aan « Koning Hagen » en « Starkadd ». Het breed-
episch opgevatte stuk moge niet sceniek wezen, het kan den dichter
mangelen aan ontledingsvermogen, penetratiekracht en monu-
mentale karakterteekening, maar er komen verzen in voor die door
niemand minder dan Pol de Mont tot de voortreffelijkste worden
bestempeld van heel de Meyere’s productie.
Roerige levensblijheid is in De Meyeres dichtkunst uiterst
zeldzaam, de vlucht der hooge lyriek of het breede gebaar der
epiek gelukken den dichter minder, maar wanneer hij ieder rimpeling
van zijn licht ontroerd gemoed mag uitzingen gelukt het hem
stille zielsmuziek, doorgaans in mineurtoon te dichten. Als stem-
mingsdichter is hij op zijn best.
Maar vooral als prozaïst heeft De Meyere een duurzamen naam
verworven.
Naar inhoud laat zijn zuiver verhalende arbeid >zich onder-
verdeelen in neo-romantische vertellingen, landelijke novellen,
26 |
