ISIDOOR TEIRLINCK
Het is de naam van een zeer stille in
den lande....
Kalm en gemoedelijk leeft hij thans in
het deftige burgershuis op de Albert-laan,
aan den uitkant der roezemoezende hoofd-
stad. Gaarne komen de vrienden hem er een
uurtje aan de praat houden, en ’t valt allen
dadelijk op hoe vader Teirlinck wordt ver-
afgood door zijn kinderen en kleinkinderen,
onder wie de zoon Herman, de begaafde
romanschrijver, gewis voor niemand van ons
een onbekende is.
Niet waar, hetzelfde mag gerust ook
van vader Teirlinck worden beweerd ? Want
het lezend publiek in Vlaanderen grijpt steeds nog met gretige
hand naar zijn belletristisch werk : de boek bewaarders onzer volks-
bibliotheken zullen dit wel bevestigen. Verder noemen vakmen-
schen — folkloristen en taalkundigen — hem met den meesten
eerbied : zij schatten hem hoog om zijn kennen en kunnen en
geen één die hem niet zou waardeer en als een van de fijnste gees-
ten in onze gouwen, gelijk ik dichter Karei van de Woestijne hem
eens hoorde prijzen.
Isidoor Teirlinck werd den 2 Januari 1851 te Zegelsem, bij
Oudenaarde, geboren. Opgeleid voor onderwijzer, behaalde hij
zijn diploma aan ’s Rijks Normaalschool te Lier, alwaar nog meer
leerkrachten werden gevormd die hebben gearbeid tot heil van
hun Vlaamsche volk en thans nog hun jonge ambtgenooten als
toonbeeld kunnen worden gesteld. Achtereenvolgens stond hij te
Cherscamp, Drogenbosch en Sint-Joost-ten Oode; ten jare 1875
reeds werd hij benoemd tot regent in de wis- en natuurkunde aan
de stedelijke normaalscholen te Brussel en bleef in die hoedanigheid
werkzaam tot in 1909, als wanneer hij met pensioen ging.
Het uur der rust had geslagen na lange jaren van onverdroten
arbeid. Het werd, voor vader Teirlinck, de gelegenheid tot aan-
groeiende wetenschappelijke produktie.
Immers, Isidoor Teirlinck is het pad gegaan, dat meer dan een
vooraanstaande Vlaming volgde. Aanvankelijk meegelokt door de