78 dat dr geen zege kan ruste op’n huis waar de frouw de heele dag in d'r nest legt te snurreke? Wàt bijgeloof? d'r is hier geen sprake fan bijgeloof. Wie spreekt d'r hier fan bijgeloof? Spreekt dat dan niet van zellef? Dar legt ze in bed, die frotterin, in ’t prach- tigste zomerweer dat ’n mensch zich bedenke kan. Bah, wat muft t hier. Oe! wat is ’t hier benauwd. Vooruit! Bìn ìk nìet gk! De rame open, zoo... hop, lucht in de bak, frissche lucht, 'n beetje disinfektie kan geen kwaad in die sjtinkrommel! Kom je er uct of niet. Mensch, terg me niet! Ik kan die luiheid niet aanzien. Dat ontneemd iemand al z'n moed, om weer werk te gaan zoeken. Ja ’n man het énergie, as zijn huesfrouw, Godbetert, de heele dag op d'r sjtrek blijft. Lene, doe mijn nou ’n plezier, kom d'r uit, kom d'r uit zag ’k je! Ik kan dat niet aanzien. Dat brengt me tot ’t uiterste! Kom d'r uit, of ik trek je de dekens fan je donder, dan leg je spiernakend foor de kinderen. Ik wààrschouw je! Lena vond wel iets waars in z'n woorden. ’n Klein beetje schaam- deze uzichswel: — Ga dan èventjes wech, David, dan staan ’k op. — Weggaan, weggaan, voor wat mot ’k weggaan? Sjeneer je je soms foor me? — Ja. — Adenom, ze sjeneert zich, ’n getrouwde frouw, die zich foor d'r wettige man sjeneert! ’t Laatste niefs, extra tijding. Wat n chotspe!). Fertel mijn ’res, edele dame, bij wie het u fannacht geslàpe? En waarom sjeneert u zich nou, dat diezelfde man uws billetjes te zien krijgt! Is u bang dat-ie d'r ’n stukkie af zal ête? Ze binne d'r sjijn genoeg voor, Verschwartste narrente. Het zich late opstoke door ’n komediantster, die d'r mit ope ooge bedondert. Maar ’t mot uit zijn. Ja, dat kan ìk net uitstaan, dat ’n freempie zich in mijn huiselijke omstandighede d'r neus insteekt. Laat ze zech in acht neme, die stinkendige temeie®), ik heb d'r in de gate, die Roomsche donderhond. Mot mijn overkomme! Op goed awentuur stookt ze mijn kinderen óók nog tege me op. Noch!... Hoe is't, kom je d'r uit of niet? — Ga dan eventjes wech. — Zou je wel willen, hè? Mispoes. Tòch niet, tòch, tòch, tòch niet; daar he-je’n noppes an hè? Komt je toe. Tòch ga ’k niet wech ! — Dan stak niet op. Als jij niet weggaat, sta ik niet op. Treiterkop! — Goed. Alrait. We zulle zien! En vast besloten zette ie zich op ’n stoel bij ’t bedje van de kinderen. Maar ’t duurde niet lang of hij verloor z’n geduld. Vooruit, dan D) Aanmatiging. 2%) Lichtekooi. O0