dood te voorkomen , een lang touw om Zyn middel,
waervan wy het eene eind vasthielden. Paul spoedde
zich naer den Saint-Geran, nu eens zwemmende, dan
over de blinde klippen en banken stappende. Som-
tyds had hy hoop van aen boord te komen ; want in
de onregelmatige woeling der zee, was het schip
tusschenbeiden geheel droog ‚ 200 dat men er te voet
had kunnen rondtreden; maer spoedig keerde zy
met zulk eene nieuwe woede terug, dat zy er met
ontzaggelyke waterbogen overvloog ‚-den steven ge-
heel en al omhoog, smeet, en den ongelukkigen Paul,
met bloedende beenen, de borst gekneusd en half
verdronken, zeer verre op het land smeet. Nauwelyks
had deze jongeling het gebruik zyner vermogens
hervat, of hy stond op en keerde met nieuwen moed
naer het schip, dat de zee ondertusschen door ver-
sehrikkelyke schokken uiteen rukte, Àl het scheeps-
volk, toen aen zyn levensbehoud wanhopende,
sprong by hoopen in zee, zich aen raes, planken ,
vogelkooijen , tafels en tounen vasthoudende.

Men zag alsdan een schouwspel , een eeuwig me-
dedoogen waerdig : eene jonge jufvrouw verscheen
in de galery des spiegels van den Saint-Geran de
armen aen hem toereikende, die zoo veele poogingen
deed om by haer te komen. Het was Virginie. Zy
had haren minnaer herkend aen zyne onverschrok-
kenheid. Het gezigt van dit beminnelyk meisje, aen
zulk een ysselyk gevaer ter prooi, vervulde ons met
droefheid en moedeloosheid. Virginie in eene edele

ENT ZEE EE EEEN
Kann '