neerstigheid te danken dat wy zoo goed vooruit gaen.
Als wy wat geld hadden gespaerd, is Bruno van meubel-
makersknecht een meubelmakersbaesken kunnen wor-
den. Tot hiertoe is hy nog wel maer een klein baesken;
doch Genten Brugge zyn op geen enkelen dag gebouwd…
Nu myn huis gevaegd is, ga ik eens myn blauw katoenen
kleed stryken. ’ Is maendag; Bruno zal t? avond weder
met my een wandelingsken willen doen, en dat kleed
staet my zoo netjes. (Onder het strykhen zingt zy het
volgende liedje.)

STEMME van Pier la la.

Pier, onze goede, vlaemseche vriend,
Rees onlangs weêr uil 'L graf,
Hy was zoo bly, omdat ons Heer,
Hem nogmaels 't leven gaf.
Hy danste en sprong en riep met vier;
Nu zal ik leven in ’t plezier :
Plezier, zei Pier la la sa ‘sa.
Plezier, zei Pier la la.

En hy keek eens-de wereld rond :

Wat hy by ‘tl menschdom ziet!

Van buiten pracht, veel zyde en goud,

Van binnen veel verdriet :

De menschen wortlen nooit toeh wys,

’k Keer liever weêr naer ’l paradys
Vaerwel, zei Pier la la sa sa
Vaerwel, ze1 Pier la la.

ij Herde toomeel.

ÄNNA, PAUWEL, KAROLINA.

HE Pauwel, zingende. — Vaerwel, zeì Pier la la sa sa,
vaerwel, zeì Pier la la. (Sprekende.) Dat hoor ik gaerne; /

vrouw Winkelmans, gy haelt er eere af! Een stemmeken
als van eene lyster !