em ke

enen
Re en

 

En
bd
KE
ij E
IE
ER 1
ER
IE
Ri
ij
a
|
| hj

De

en ei aM el voorman

EE

end

ne en nn ro

 
 
 
 
  
  
 
 
 
 
   

HI.

Ik heb mensen, die ik lief had, weten doodgaan, —
Tegenover liefde is de dood vastberaan, —

Mooi waren de verlaten hulzen, de lijken,

Volmaakt wit, als der blankheid dijken.

Het was alsof ’n wezen, dat niemand kent of weet,

’n Zonderlinge matheid over hun blankheid varen deed.

In de Herfst zijn gestorven de voorheen zonbelichte
(blaren,

Zij zijn ter week en slijk beregend’ aarde gevaren ;
Vuil en vunzig liggen nu, bemeursd, vertrapt, in ’t slijk,
De blaren, die voorheen de zon in zich besloten,
’n paleis zó rijk.