— Moetje pas gewassche. Moetje wascht Manuel iedere dag … bahsmlkond nine ntobberdi — Zòò, beste jonge... »in de tòbberd«... Kom, nou weer ín je bedje hé? Paatje is moe. — En w'rom werrek u nou niet, paatje... w'rom wekkerd u nou niet,... op de berfiek ? — Mot jij dat wete, nieuwsgierige wê-êsneus. O, o, o! hij is zoo’n fijne man, hè? Zoo’n lekker dik kereltje hè? Hier, daar hè- je wat fan Paatje, fê-ên mensch, hier! nog éen, en nog éen. Wat ’n fê-ên stuk mensch bin-jij, zeg .…. Toen merkte hij, dat Manuel 'm afweerde: — Bier! Bah, vies! Màg geen bier drinke; het Pàatje me geleerd. Stoute Paatje, — Wat David, heb je bier gedronken ?« Lena vroeg ’t. Er had iets iijzigs gesidderd, door ’t dankbare liefdegevoel waarmee ze ’t spelen van vader en zoontje had gevolgd. — Nee hoor, niks fan an, misschien bier geweest in ’t glas waar ’k limoenade uit heb gedronke. Ja, mot je net bij mijn weze, de rechte soort!... Ja, nou merrek ’k toch ook iets an mijn knevel, mit permisse. — Zoo iets zal je me toch niet andoen, hè David? Je denkt toch altijd om je kinderen hè? — Wat ’n fraag! Natùùrlijk. Jà ik doe zoo iets! Overtuegd geheel-onthouer,... de rechte soort!... Je gelooft me toch? — Ja Daved, ’k gelòòf je. En rechtop in ’t bed, de gladde armen boven ’t laken, keek Lena 'm aan met d'r groote bruine oogen, waarin altyd zòekende weemoed zweemde.…. Davidje, gammer! Dat kòmt d'r nou fan. Je zal ’t altijd zien, t is al z'n leve zoo geweest. Een keer za-je ’s iets verkeerd doen en ’t komt uit. Nooit geef je jouw oudste zoon ’n zoen als je ’n zuevere smoel het; éen keer drink je ’n glaassie bier, en je wordt gesnapt! kòmt d'r van, sjtomme hond! Mot je mar niet smorre- gens in de froegte mit in stijve ghoi uit jajeme gaan! Davidje, je komt d'r nòg kosjer af; ze het nog niks gemerrekt. Je hebt ‘t d'r nog uet d'r gedachte kenne prate, gelukkig .… mar wat het ze je angekeke mit d’r ghebenschte ooge... je wordt d'r wee van... Mar ze gelooft je nog...; nòg, Davidje; je het d'r bedonderd; je bint d'r kostelijk doorgezeild... maar nog ’n keer en ’t loopt mis!... Davidje, Davidje; pas op foor de tweede keer! Ga nooit weer in de froege morrege, op je nuchtere maag bier drinke met ’n stijve ghoi... En praat ’t je oudste telleg nou ook uet z'n kop, want je geeft 'm ’n slecht voorbeeld. II