Allegro.

Zoet-zachte lentewind was gewaaid door destraten der wachtendestad.

De Mei-morgen geurde in zon-doorgloede nevelen.

En uit de vele zwart-nauwe stad-aderen, klonk opgewekt trom-
roffelen, en de steenen vloeren dreunden van mensch-troep-getrappel.
De kalm-glanzende, plat-bollige vensterruiten weerkaatsten rooden
schijn van veel wapperende vaandels. Als kalm-kloppend bloed
stuwden de donkere drommen zich door de nauwe slingergangen,
tusschen de hooge huiswanden, ver van elkaar, door dik steen
gescheiden, elkaar niet wetend; dan plots elkaar ziend, in geestdrift’s
lach, als ze dreunend zich wierpen in ’t hart van de stad, en in
snikkende blijdschap herkenden aan ’t roode teeken ’t zelfde doel.

De markt werd ’n zwart krioelen van mensche-koppen; arbeiders
in hun beste kleeren, met gloednieuwe hoeden, wachtten in wemelende
groepjes. Er waren er met bruine, doorgroefde wangen door de
zon vergloeid, die tintten vreemd om hel-blonden knevel; onhandig
in hun zelden gedragen heerekleeren. En anderen met vuile gezichten
zoo maar uit arbeid geloopen, stoer in bruine of blauwe werkbuizen.
En heeren met hooge boorden; en vrouwen uit ’t volk, breed, met
bloote blonde koppen; en linksche burgervrouwtjes met verouderde
hoeden en mantels; en modieus gekleede dames. Ook kinderen
met witte, rood-gebiesde pakjes; die droegen frissche bloem-guir-
landes; en meisjes met helder-groene blader-kransen om de haar-
koppen, die glans-blond.

Koperen instrumenten, zon-weerkaatsend, schitterden òp, uit
't doffe mensche-zwart.

En er wapperden helder-roode doeken boven het koppen-gewemel.

Toen vormden zich scherp-gescheiden groepen bij bevelend trompet-
geschetter ; vaandels werden in bandelieren geheven, trommen bromden
en roffelden fel-scheurend geplof. Jubelend-zwaar schalde krachtige
muziek uit alle hoeken, en vòòrt ging ’t, in streng-rechte rangen.

of I

EE

nn:

EEE
Ee

EE:

A ent

EE ee

15