— 155 —
het Ambereiland en deszelfs engte omsluijerde. De
Saint-Geran vertoonde zich toen gebeel voor ons
gezigt ; het dek stond vol volk, stengen en raes waren
in hel hol gestreken, de vlag was in het sjouw
gehaeld ; het schip had vier touwen voor- en een
achteruit gebragt. Het lag tusschen het Ambereiland
en de kust, aen deze zyde des krings van blinde
klippen , waerdoor lle-de-France wordt omringd, en
waerover het gekomen was door eene diepte, die
vóór hetzelve geen schip was doorgevaren. Het schip
lag met den steven naer de baren , die uit zee strand-
waerts rolden, en by iedere golf, die in de engte
stortte, steeg het voorschip omhoog, zoodanig dat
de kiel geheel zigtbaer was; by elke beweging ver-
dween het achterschip in het nederduiken tot boven
den spiegel voor ons gezigt, als ware het verzonken,
In dezen stand, waerin het schip, door wind en zee
naer het strand werd gesmeten , was het even on-
mogelyk langs denzelfden weg, waerdoor het ge-
komen was, zee te kiezen, als, door het kappen
der kabels, zich op het strand te zetten, waervan
het gescheiden was door banken vol blinde klippen.
ledere golf die op de kust brak, drong grommend
door tot aen het einde der kreken, en wierp de
keisteenen meer dan vyftig voeten verre op het
strand; waerna zy in het terugkeeren een gedeelte
van den oever droog liet, en deszelfs keijen met een
hol en schrikbaer gerucht wegsleepte. De zee , door
den wind aengezet, zwol van stond tot stond , en de