206 DE SCHEEPSTIMMERLIEDEN EN ANDERE VERHALEN.

« Vrouw Damelinckx, alhoewel ik, in het bijwezen
van den knaap, mij in het belang mijner waardigheid,
moet in acht nemen en hem niet mag toegeven, houd
ik er aan u te verklaren, dat ik hem rechtzinnig be-
wonder. Hij is zoo ijselijk knap, dat ik niet begrijp,
hoe of waar hij ’t, zonder aan eenige hoogeschool
gestudeerd te hebben, heeft kunnen worden, en bij
poozen er aan twijfel, of het wel mijn zoon is, dien ik
zoo diepgeleerd over de varkens en hunne aangelegen-
heden het woord hoor voeren... »

» De stalling teenemaal naar Engels zin ingericht
zijnde, werden de biggen er in geplaatst. Zij werden
spoedig aan hare hokken gewend, toonden zich zoo
vroolijk en aten zoo smakelijk, als men het van biggen
verlangen kan. Van den beginneaf kregen zij zeer
voedzame en dikwijls lauwe spijzen, als daar zijn:
soep van wortelen en aardappels met koolbladeren,
salaad, bitterloof, distels en andere groenten, schotel
water en gerste-, haver- en lijnmeel. Naarmate de
beestjes grooter werden, werd die kost door anderen,
niet minder stevigen, vervangen. Na hunne zesde
maand gaf men hun draf en spoeling, raapkoek,
bezinksel uit de stijfselmakerij in onze buurt en zelfs,
afval uit de slachterij. Op die wijze namen zij met den
dag toe. Zij groeiden letterlijk, dat men het zag. Eer
zij hunne achtste maand bereikt hadden, waren zij zoo
dapper opgeschoten, dat men ze voor ’t minst twee
maanden ouder zou geloofd hebben.

» Nogmaals was mijn man verre van er gunstig