Zij verklaarde dat met uiterste waardigheid, als
een sekrenkte vorstin en hij bewonderde haar schoon-
heid. en aangeboren trots meer dan ooit tevoren. Maar
tevens werd zijn hart nog meer door een innerlijke
strijd verscheurd.

— Daarin — en hij wees met zijn vinger naar de
brief — is toch zwart op wit spraak van een kus, die

alles behalve zo onschuldig kan geweest zijn, op een
hooizolder, in een schuur! gromde hij hees.
De houding van Rosemarie bleef even verontwaar-

__ Ik kan u enkel verzekeren, meneer de Maer-
schalk. dat u zich in uw «koopwaar» zoals u mij
noemt, geenszins hebt vergist. Ik ben — voor wat u
j hebt gehouden, als u mij ten huwelijk hebt ge-

agd! Een dokter kan u dienaangaande desnoods
geruststellen, als u mij niet op mijn woord gelooft |

Haar fiere woorden hadden een heel onverwachte
ii erking. Hugo de Maerschalk sloeg plots zijn bei-
de handen voor zijn gelaat en zonk neer op een stoel,
terwijl hij zijn hoofd met zijn ellebogen op tafel on-
der steun de,

Spreek zulke afschuwelijke taal niet! hoorde ze

 

 

 

   

 

   

he k eunen. Ik wil niet dat een dokter je onder-

zoekt! Ik wil niet dat geile mannenhanden je aanra-
Ik weiger dat, ik zal dat nooit dulden!

Hij deed haar eensklaps meer aan een klein, stout

kind denken, dat zijn speelgoed koppig niet aan an-
dere kinderen wil afstaan, dan aan een volwassen
man, die een krisis van jaloesie doormaakt…

Zij trad op hem toe en streelde hem zachtjes over

— Je hebt volkomen gelijk, Hugo, fluisterde ze
hem toe. Waarom zouden we op reis gaan, al die geva-
ren lopen met de auto en het vliegtuig? Ik wil even-
goed hier blijven...

Hij barstte los, bleek van woede:

— Natuurlijk! Omdat hij morgen naar jou toe-
komt... en je hem wil terugzien, achter mijn rug!

31