LANGZAAM GAAT ZEKER

gelijk, op die plaatsen voelde hij zich, zooals hijzelf
nt, Het eenigste wat hem daar
Sus, ondanks zijne zon-

ied, en niet eens

zegde, in zijn eleme
hinderde was, dat zijn vriend
dagplunje,te zeer den werkman verr

handschoenen wilde aantrekken, onder

witte katoenen
voorwendsel, dat de weeren zijner handen er zouden

doorschijnen.
De wenschen van Wouter, gelijk men ziet, bepaal-

den zich niet bij een eerlijk bestaan. Hij moest meer

hij wilde schitteren. Hij hoopte eenmaal in de

hebben :
was het niet door zichzel-

wereld figuur te maken,

ven, dan toch door zijne kinderen. Voor hem was

meester zijn, voor eigen rekening arbeiden, slechts

een begin. Hij vleide zich spoedig aannemer te zullen
worden en zaken in het groot te doen. Indien hij de

overtuiging niet gehad hadde, vroeg of laat het bevel

een honderdtal werklieden, immseen
ets en paard te houden en

te voeren over

prachtig huis te wonen, k
kste lieden op te treden, hij hadde, zegde

zijn eigen willen beginnen.

nevens de rij

hij, nimmer voor
Het verschil in karakter en zienswijze der beide

vrienden was vooral gebleken bij de keus hunner bruid,
uit de wijze, waarop zij die keus gedaan hadden. Het
bal der Vier Gekroonden, patronen der
merlieden, dat zij hunne meisjes,
gelijk zijzelven, leer-

was op het
metselaars en tim
eenvoudige werkmanskinderen,
den kennen. Op dit bal, hetwelk jaarlijks de prontste
r ambachten in het Goudenleêrhuis, te

jongens die
J o
waren Sus en Wouter de

Borgerhout, vereenigde,

 

de