winning had behaald. Naudé beweerde dat in de kunst om boeken
te verzamelen alle middelen goed waren, evenals in de liefde en in de
oorlog. Hij genoot de faam, allé ondernemingen tot een goed einde
te kunnen voeren. Slechts éénmaal werd hij bij het kopen van een
boek bedrogen, maar men zal hem zulks niet kwalik kunnen nemen
als men weet dat de tegenpartij een Schot was.
De meest ongewone bibliofiel was misschien Diderot die, tegen 1765,
besloot zijn bibliotheek te verkopen om zijn dochter een bruidschat
te bezorgen. De keizerin van Rusland, Catharina, die door Grimm
vernomen had in welke omstandigheden Diderot zich bevond, beval
aan haar zaakwaarnemer de bibliotheek te kopen voor de prijs die
Diderot er voor vroeg. Op die wijze ontving Diderot niet alleen
zestien duizend livres, maar hem werd bovendien vriendelik verzocht
zich als de bibliothekaris van de nieuwe bibliotheek te beschouwen
met een wedde van duizend livres in t jaar. Daarbij — wat wel op
een tooversprookje gelijkt — betaalde men hem vijftig jaar wedde
op voorhand. Onnodig te zeggen dat het slechts een bedekt jaargeld
was. Catharina schreef aan Madame du Deffand :
THEODOR WESLEY KOCH
(Vervolgt)
VROUWE COURTMANS'
VOLLEDIGE WERKEN
L. Opdebeek, uitgever, Antwerpen
Eene uitgaaf van vröuwe Courtmans, zonder inleiding of voor"
woord, zonder algemeene aanduiding van titels, zonder prospectus,
zonder volgorde of nummering van eerste of laatste deel, opgaaf van
aantal volumen, — met enkel en alleen de vermelding onder eiken
titel : „Nieuwe Druk“.
Vlaamsche uitgevers nemen het zoo nauw. niet, zij gooien de
boeken eenvoudig op de markt alsof het broodjes waren! Zij
houden er waarachtig geen literair adviseur op na om hunne uitga-
ven, van het wetenschappelijk commentaar voorzien, bij het lezend
47