| Full text |
Oe
gevaer dan by my verschuilen? (Gedurende deze alleen
spraek steekt Uther het vuer aen en hangt een keteltje-
met melk daerover. Vervolgens zet hy zich op eenen stoel,
brokkelt brood in eene groote steenen schotel en zingt
onderwyl met eene bevende, aengedune stem.)
Ach hoop, ach neen, verlaet ons niel!
Gy kunt, zelfs in des doods gebied
Voor ons den weg nog banen;
Wy hopen in den veegsten staet
Op een, aenstaenden dageraecd
Dan droogen onze tranen.
’
(Er wordt hevig wen de deur geklopt; de deur vliegt
open, en een man, met stof en zweet overdekt, stormt
binnen.)
Derde tooneel.
UTHER, HURST.
UTHER.
Ei, ei, dat. noem ik onbeleefd zyn zoo in myne wooning
te dringen, als een wolf in eenen schaepstal! Ziet eens,
ik wil u leeren hoe men vreemde lieden bezoekt. (Hy
neemt Hurst by de schouders, duwt hem buiten, slaet de
deur toe en zet er den grandel op.) Laet nu hooren, vriend,
wie zyl gy en wat wilt gy?
HURST.
Ik kom van Morni, ik heet Hurst en breng gewigtige
tydingen.
UTEER, de deur opendoende
ii, dat hadt gy terstond moeten zeggen, dan zoû ik niets
tegen uwe haestigheid gehad hebben.
HURST.
Verblyft prinses Alwina met baren minnaer-hier niet?
EEE gid
? |
