12 Zoo'n dokter die smeert je daar van alles op... jodeform-gaas … je verrekt van de gasthuislucht…. ’n paar vizites gaan d'r mee heen... en ’ttrekt niks gauwer dicht... En dàn de dokters hier. … die wete d'r heelemaal de kloote van! Nou, hij zou d'r dat werk dan maar ’s op naslaan .… Z'n gedachten kregen 'n andere richting, en hij voelde zich ’n beetje opgewekter na ’n uurtje of wat. Maar stilzitten, daar was geen denken aan. Hij zat, één voet op ’t fundament van de molen, onrustig te wibbelen, en dit prikkelde ’m weer, en maakte 'm heet daar gaf-ie dan aan toe... kreeg allerlei geile voorstellingen, dachtaan de meid dies zich witkleedde..: hij zag d'f gloeiend naakt telkens vuriger... en ’n roes kwam over mm... Gespannen, oogen toe, wat achterover gewipt, adem ingehouden, zat-ie ’t wellustwekkende vizioen te bestaren; totdat-ie eindelijk bijna stikte van opgejaagde benauwdheid, z'n bank met ’n schok recht-op liet vallen, en merkte dat-ie hijgde naar lucht, en dat z’n hart bonsde. Ilemelnzoum im aan z’n hart ook wat schelen? Z'n verstand was beneveld, en boven z'n voorhoofd voelde ie ’n holte. Kómt d'r van, komt d'r van, mot je maar niet an zulleke geile dingen denke … of is dat soms òòk de schuld van je vrouw? Het die ’t je soms gezegd, dat je die meid de heele dag moet uitkleeden. Nee Davidje, dat hèje zelf gelapt... Je maakt je kapot op die manier: Op ’t laatst ken je je werk ook niet meer doen. Alsje nou ruggemergs- tering en ’n hartziekte krijgt, dan kenne die twee ongelukkige schapen van kindere die je in de wereld geschopt het van honger krepeeren... door jouw schuld! Bi-jij ’n vaêr?! ’n scheitzak bi-je! Welke vader doet dat nou, 'n vreemde vuile meid de heele dag MOOGMzZenDplezien uitlenen. Nee, ’t most nou versta-je me niet? U it mot ’t zijn! Als z'n dwalende, telkens hokkende gedachten ’'m zòòver had- den gevoerd, was ’t gewoonlijk al zoowat donker. En langzamer- hand, hoe meer ) 5 uik zijns herman t eind van den werkdag naderde, voelde-ie z'n kracht terugkomen, z’n wangen kregen weer warmte, de kilheid in Zn voeten verdween, en als-ie z'n tang om-vatte, dan voelde-ie dat-ie goddomme nog vleesch an z'n knuisten had! Hoop op herstel bezielde 'm met trotsche wraakgedachten. Ja hij zou zich wreken, op Lena, maar op ’n wààrdige manier. Wilde zij d'r plichten ver- zuimen, goed! Dat moest ze zelf dan maar weten. De gevolgen kwamen op hààr hoofd neer! Maar hij, hij zou zich gedragen als 'n flink, edelmoedig huisvader, en goed voor d'r zijn. En als de fluit toeterde, was hij ’t eerste wech, en holde de trappen af als ’n dolleman, smeet de slijpers, die langzaam voor 'm uit liepen, met krachtigen knuist opzij. Hij liet zich niet ophouden, door niemand! As ze ’n kloppie wouwen, hèm ook goed, hij was voor niemand bang. En trotsch opgericht, met krachtige, kordate stap-