Bourgondiërs vallen… en Franchimonteezeù.…

René werd als door een koorts aangegrepen…
Hij sloeg met zijn zwaard… Eensklaps werd het
stikdonker voor hem. Een kreet…. en René viel
neer.

De oversten van den hertog joegen meer en
meer soldaten op. Ze wisten nog niet, dat er
maar zes honderd aanvallers waren. Die zes
honderd schenen er wel zes duizend, zooveel sol-
daten van den hertog deden ze sneven. Karel de
Stoute en de Koning van Frankrijk waren uit
de woningen gevlucht en bevonden zich in de
achterhoede.

Eindelijk was het gevecht geëindigd. De
Franchimonteezen lagen dood rond hun aan-
voerders.… Ook Pierre was gesneuveld. Alleen
eenige zwaar gewonden leefden nog. Ze werden
bij het aanbreken van den dag gevonden en op
een hoeve gebracht. De hertog zou ze laten aan
een galg hangen in 't gezicht van de stad. Maar
een edelman pleitte voor de dapperen. Het was
heer Bladelin, die ook in het kamp vertoefde.
Hij won het. De hertog erkende den hoogen
moed der Franchimonteezen en zou de gewonden
sparen…

Bladelin ging langs hen. En bij René Melun
bleef hij staan.… Hij wist nu, waar de zoon van
de weduwe vertoefd had. Hij dacht aan het lot

== 3 ==