niet veel noodig om de menschen samen te bren-

en.

Plots verscheen Jan van Eyewerve, de bal-
juw. Hij was zeer waakzaam. Hij wist, dat et
ook te Middelburg en elders in het Vrije van
Brugge, veel tegenstanders waren van hertog
Karel, die ook de rechten der Vlamingen geschon-
den had. En de Dinanteezen zouden hun Luik-
sche broeders wel voorspreken. Bovendien had
de baljuw reeds vernomen, dat de Gentenaren
weigerden den hertog te steunen in zijn strijd
tegen Luik.

De baljuw wilde zich verdienstelijk maken
jegens heer Bladelin, zijn meester, die de voor-
naamste dienaar, zelfs de schatbewaarder van den
vorst was.

Zoo waakte hij, om alle pogingen tot onlus-
ten te smachten.

En nu zag hij een volksoploop en hoorde hij
lawaai. Haastig kwam hij met twee knechten
naar de haven.

— Wart gebeurt er hier? vroeg hij met luide
stem.

Hein, de kaailooper, wees op René Melun.

— Heer, die Dinantees zegt, dat we allen
oproer moeten maken tegen den hertog, loog de

schelm.
__ WValschaard! schreeuwde René verontwaat-

digd.
0