Ik heb in m’n hart ’n zonderlinge wezen
Dat een bizarre tango danst ; herrezen, —
Ik weet niet hoe, zoo vaag

Is alles, — uit ’n aloude sarkofaag.
Terwijl het danst, hoor ik het zingen

Ì
|
|
Ï
|
Î
Î
|
Ì
Í

Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.