Het leek wel een droom, maar ze zag een zaklamp flitsen en bemerkte de gestalte van de zanger die langs een kleine, hoge venster naar binnen kroop. Met een kreet van vreugde liep ze op hem toe. Hij sprak het eerste ogenblik niet, doch sloot haar in de armen en drukte haar vast tegen zijn hart. Solange sloeg impulsief haar armen rond zijn hals en snikte, hulpeloos als een kind, al haar angst uit, het hoofd tegen zijn schouder aangeleund. — Kleine, lieve schat, fluisterde de jongeman. Dat ge zoiets voor mij gedaan hebt. Hij kuste haar ontroerd op het voorhoofd doch ze hief haar betraand gezichtje naar hem op en plots werden hun lippen met onweerstaanbare kracht naar elkander getrokken… Ze ver- smolten in een lange, hartstochtelijke kus… De tijd stond stil en het gevaar waarin ze zich bevonden was vergeten. Tenslotte bevrijdde George zich het eerst uit hun omhelzing, hij hield echter zijn arm rond haar leest geslagen. — Ik zal u hieruit helpen, Solange, fluisterde hij. Kom… — George... Hoe, hoe hebt ge mij gevonden ? Hij streek een verwarde haarlok uit haar gezichtje en drukte haar vaster tegen zich aan. —_ Ik. heb enigszinds gelogen tegen u deze namiddag, sprak hij. Er is de Woensdagavond geen voorstelling — ge hebt er niet op gelet — en ik heb de ganse avond om de hoek in mijn auto de wacht gehouden, en ben u van verre gevolgd.… — Mij gevolgd ? lispelde Solange. Waarom ? — Omdat ik zekerheid wilde hebben, vervolgde hij be- schaamd. Ziet ge, Solange, ik had enkel maar uw woord dat ge niet tot die bende behoorde, en uw mening over het « geluk » deed me opnieuw aan u twijfelen… Het kon allemaal afgespro- ken spel geweest zijn… _ Ge hebt me dus niet geloofd.… prevelde Solange met een krop in de keel. Ge zijt voortgegaan met denken dat ik komedie speelde … — In mijn hart geloofde ik u wèl, verdedigde de jongeman zich. Maar ik ben reeds zo dikwijls ontgoocheld geworden door A | 4