| Full text |
Kr
lijk ziek. Ze hadden 'm ziek gemaakt... Z'n vrouw was d'r mee
begonnen, en nu die vervloekte stad! En nou moest-ie weer
naar dat pesthol van ’n fabriek... ‘twas nog niet erg genoeg.
Daar kon ie weer den heelen: dag gaan zitten in den stank, en in
tgeraas.… op zn bank te wippen en te rijden van ongeduld …
Ol wat hing ’'t’m de keel uit, dat zittende leven! Nee, dat was
niks voor hém, dat was goed voor kalme menschen met ’n stil
huis, waar ze konden uitrusten. Maar iemand van zijn tempera-
ment, die moest in de beweging, die moest zn spieren roeren .… Met
de heele dag te zitten, maakte ie zn zenuwen kapòt, t bloed stolde
’m in zn lijf, en als ie opstond. dan steeg ‘tm naar zn hoofd.…
o, wat was-ie nou opeens draaierig, … de grond duizelde voor ’m wech,
als ’n zinkend ijsveld… hij moest zich aan den muur vasthouden... wat
werd ie nou akelig ongerust! Wat zou ’m toch mankeeren? Zi
heupen deden pijn, nee ’t waren niet de heupen, ’t was niet op
zij.… meer naar achteren,… in ’tmidden… de ruggegraat? Zou
t in ’t ruggemerg zitten, in ’tteere ruggemerg? Wat kreeg-ie
nu ’n angst! Had-ie niet ’s gelezen. waar toch? Godverdomme,
hoe heette dat boek ook weer, ’n brochure, uitgegeven, laat 's
zien… bij... bij... Daniëls? die gaf 'n hoop van die dinge uit…
nee, bij Van Klaveren, nò, doet d'r niks toe, hoe was-ie
daar ook weer op gekomen? Nou? Stond zn verstand Stilen
God nog aan toe…, late die kerels toch ophouen met hun ver-
vloekt gezang. ’n Mensch kan z'n gedachte niet meer bij elkaar
krijgen... Van Klaveren, Van Klaveren... o, ja, in die brochure,
daar had-ie ’tgelezen; ’tzaadvocht, dat kwam uit 't ruggemerg,
en iedere druppel die je d’r van verloor. was wel zooveel waard
als twintig kan bloed... Vroeger had-ie niet willen gelooven… en
n béétje overdreven zou ’t wel zijn. maar d'r zat toch wel iets
in; verschrikkelijk, verschrikkelijk, dat één zoo'n droom je zoo
zwak kan maken; en dat had-ie nou bijna iedere dag! Zoo most
je immers reddeloos naar de bliksem gaan! Gek! als JEDE
vrouw geweest was... O, Lene, Lene, wat hé-je me gedaan, …
nou al weken, weken is ’tgeleden.…. dat overweldigend-heer-
lijke... Wat was-ie toen frisch en vriendelijk opgestaan! Gebeurt
dr dan niet ’t zelfde als van nacht? Je moest zeker ’n hoop
minder verliezen, anders begreep-ie niet dat je daar zóó zwak van
kon worden... Hij zou ’t ’s nalezen hij had d'r »’n uitgebreid
werk« over. Toch maar goed, dat je ’n zootje boeken thuis hebt,
Davidje; dààr hè-ja teminste goed voor gezorgd. Van alles kan je
je op de hoogte stellen; over alles kan je zelf oordeelen. Ja! voor
alles na de dokter loope!... dat kost je ’'n makajem cente,... en
je bint d’r niks beter mee af... Wat had hij al niet zelf genezen
met z’n boek! ’n Snee in ze vinger. zèlf eve ’n waterverbandje
d'r om... om de drie uur vernieuwen …. in ’n week dichtgetrokken.
? |
