| Full text |
EE
ES
128
en toens ’ebbe ze ghezeed... als we opdernief wark voor à ‘ebbe, zulle
we à ’n kortsje !) schraive... en toen ies 'm zot gheworde... ghiestere
eet ’m nog noar de stoasse ghewest... O M'daem we ’ebbe ghe-
laeche... kunde peinze... Ghiesteroavend ies ’m naar ‘ois ghe-
komme met ’ne cengs®)... en kontengt dat 'm was... en dan ’eet
’m crême-glace ghewest ’oale... en as ’m dà opghevret ’ad.… ‘eet
’m in ’n ’oekske ghoan ziette, en ghedoan... zooë... enfin zjuust
ghelâk à klain’... o, m'dam w’ ebbe ghelaeche.…
In de donker nam Lena d'r kleine jochie op, en kuste ’t veel
malen. ’t Werd d’r zoo bang! O God! dat schepsel dat daar zat
te lachen om d’r idiote broer... afschuwelijk... afschuwelijk …
Onder de flauwe wenkbrauwen stonden de oogen van de werk-
ster angstig-dommelijk als van ’n koe... en de haartol die boven
d’r voorhoofd hing leek wel ’n paar schuin-omhoog kringende
hetens
Lena rilde bij de gedachte, dat dat dit wanhopig-domme mensch
straks weer alleen de straat op moest, zonder eenig benul van
eigen-waarde, en bijna overgegeven aan ieder die d'r maar ne-
men wilde.
Toen tilde ze broertje met beide armen op, en drukte ’m harts-
tochtelijk aan d'r mond .…
En met nòg groote bewondering dacht ze aan Hanna, die frisch-
gave vrouw, die toch ook 'n volksmeisje was.…
Die innig-vredige Madonna-kop, met de zachte krullen-omkran-
zing was verder ‘teenige waaraan ze nog kon denken.….
Broertje sliep op d'r arm in, en zij mijmerde, tot de stem van
David, die schater-lachend met de werkster schertste, haar deed
opschrikken—
— Zeg, Lene gaan we gauw eten, ’k heb honger as ’n paard.
— Waarom wasch je je niet eerst ’n beetje. Je kan toch zoo
niet an tafel gaan?
— Och nee, late we nou toch eerst gaan ete, ’k bin razend van
de honger. ’k Mot direkt na ’tete weg. ’k Heb fergadering.
— Alweer?
— Bin ’k gisteravond ook niet thuisgebleve voor jou? Had je
me kameraad van morrege motte hoore te keer gaan, dat ’k 'm
voor niks heb late komme.
— Waar moest je dan na’ toe?
— Krijg wat ik je wensch! Mot je dan àlles wete? As ’k je nou
zeg, dat we same na’ ’n danskot zoue gaan? Wat weet je dan nog?
— Wat mot je daar dan uitfoere?
1) Postkaart.
or Cent,
? |
