| Full text |
132
David was al weer terug. ’t Platte pakje lei-die op de tafel:
— Daar; ’n ons gezoute zalm... fê-ên ete... Nou, hoe bin ’k nou
op je? Wat zeg je nou?
— Heel aardig.
— Zeg, die vent waar ’k dat gehaald heb, die zal me ook ge-
gestolen worre. Bah! ’n sekreet fan ’n kerel. Daar staat-ie me daar
achter de toonbank, mit ’n wit jassie an en ’n hoed op z'n knar.
En ’n stem: schreewen! Of ie ’t uit zn toone moet hale. »Fijne
whaar, fhijne waar«, zoo is-ie maar bezig. En ’n sjikkerlap, jazeme *)
dat-ie doet. Als diè geen twintig spatjes per dag nà binne slaat …
— (Goed leve zal die vrouw bij 'm hebbe...
—= O, zwijg stil. Spreek me d'r niet van. Nou is ie ’s ’n oogen-
blik in de winkel, maar anders doet zij alles. En hij verzuipt de
centen. ’s Morgens om zeven uur begint-ie al. Dan kan je 'm al
tegekomme. leder uur het-ie ’n andere kroeg. En ’t hoogste lied
zingt-ie uit. Maar hij kan d'r goed tegen; zoo waar zal ik geluk
hebbe, hij drinkt t'r tien achter mekaar, en je merkt nog niks an
’m. Maar ’s avonds legt-ie voor mirakel en dan ranselt-ie z'n vrouw,
dat ze bont en blauw ziet... Ik zeg toch maar, as je zoo’n man
anziet... Dan hè-jij ’ttoch maar emmes getroffe, wat? Daar bin
ik toch nog 'n engel tege.…
— Om uit de hand te ete.….
— Wacht, ik heb nòg meer te fertelle. He-jij in Amsterdàm
gekènd: die jongens fan Van de Zon? Drie broers. Alle drie van
die kleintjes?
— Nò, wat is daar mee...?»
— Dan ken-je zeker wel de jongste — Izak ?
— Ja, die altijd zoo ingetogen leefde.
— Juist, die bedoel ’k. Die het de koer geschopt an ‘n meid
uit ’n kroeg, ergens op de Falkonrui of daar in de gebure. En op
’n goeie avend zit-ie daar en ze stoppe me ‘n briefie in de bus:
»Izak Van der Zon die hier zit is ’n meissiesgek«. Die meid die
vindt dat briefie; adenom! één furie; ’n paar menute later vliegt-ie
buite. En nou bin ’k 'm daar net tegekomme met zoo’n paard van
’n meid, zoon echte beer uit de Seefhoek®)... ’k bezweer je, min-
stens twee maal zoo lang as hij. Hij het d'r waarachtig ’n lad-
dertje bij noodig. En nou staat-ie iedere avend bij d'r voor de
deur te blauwbekke, want binne mag die niet, ower d'r ouwers,
echte jodehaters, fan die driedubbel owergehaalde Pijpekoppe.…
No, op 'n goeie dag ranselt ze 'm toch half dood, dat is zoo vast
as wat! Hoe komd ’n jonge zòò meschoghe?
— ’t Is wat te zegge .…
— Wacht ’k heb nog meer: Herinner jij je dat ik je verteld
1) Zuipen, ®) Buurt waar de danszalen liggen, in ’t vorige hoofdst, beschreven.
? |
