| Full text |
II5
meisje ín stille droomerijen wel’s gewenscht in ’n huis met zoo’n
breede draaitrap te wonen, om er dan tegen den avond in ’n schemer-
hoekje ongemerkt weg te kruipen, en dan langzaam de donkerte
te voelen dalen in d’r mijmerend gemoed. Wat ’n weelde, zoo’n
schemertrap in je huis te hebben .….
’n Deur rolde wech, en van achter ’t tapijt trad d'r ouwe vriendin
haar rijzig tegemoet... Wat was ze groot geworden, en wat zat ze
heerlijk in d'r fluweelen kleed, als ’n vogeltje in z’n veeren pakje …
O, wat was ze veranderd, d'r Greta met wie ze samen gedweept
had... Bleek, ’n begin van rimpeling terzijde van den mond, en
boven het glinsterende lorgnet ’thooge witte voorhoofd, en d'r
prachtige zwarte haar, even kroezend, van boven op kruin glad
weg gestreken met enkele teere krulletjes, die zich hadden losge-
krinkeld, en d'r glanzende lokken die vielen over d'r licht-blozende
oortjes, en van achteren de verrukkelijk-zware wrong, vol en
krachtig als de spierige buik van ’n slang die zich kromt... diep-
zwart. Haar om te aaien.…
De hooge vrouw boog zich, met statig achteruit-schuiven van
d'r fulpen sleep, en kuste Lena klinkend op beide wangen.
— Welkom Leentje, zei ze hartstochtelijk.
Ze traden in de studeerkamer... Lena schuchter: ze liep op ’n
stug-veerende mat. En ze wist niet wat ’r in dr omging, want
ze voelde zich weer kind worden, en aan d’r knippende oogen
schoot vlug voorbij:... ’n avondlaan, duistere laan, boomfluister-
laan, en boven... tusschen zwarte boomgroepen: de zomerhemel
met van jubelend-verbaasde sterren flonkering, schittering... flik-
kering; en zij, wandelend met Greta, gearmd, in zalige zweving
van wandelgang, wolk-gedragen,... en beide pratend, opgewonden!
met in jonge-meisjesborsten ’n zwellende stijging omhoog,.…
hemelsche benadering van ’t nooit te bereiken schoon.…
En in d'r oplevend gelig gezichtje kwamen de groote bruine
oogen vol:tranen, en‚ voor haar zelf onverwacht, hevig snikkend,
dook ze d'r neus in ’t kussen van de zachte sofa, waarin Greta
haar gedrukt had... Ze snikte, voelde zich smelten, ging òp…
Want om d'r heen was wonderlijk gewòrden, wat ze samen hadden
gedroomd, ín ’t Vondelpark, dien avond vol jonge-meisjes-romantiek …
Over d'r heen gebogen, maakte Greta d'r hoed los, en streelde
‘r toen over ’thaar, met warme hand... En samen met ’t zachte
sofakussen, reeds warm van Lena’s vleesch, vormden de neer-
vallende plooien van ’t paars-fluweelen kleed ’n warm kamerken,
waarin ze zat te snikken, nu ’t hoofd nièt meer weggestoken, maar
recht-op, in verlangden schemer ’tsmalle gezichtje, en uit de
holten van d’r ziele-oogen groote tranen groeiend, die vielen als
verluchte parels in vochtige banen traag …
Lang duurde ’t, voor d'r gemoed was uitgesnikt en ze weer
ze
Te Ltnte
EEEN
EEE
ETE
en:
TE
en
en
EE 8 5
hs
EEn
en
? |
