| Full text |
Deze achtbare Heeren hebben de plechtige belofte afgelegd
al te doen wat in hunnen macht ligt tot den bloei en den
voorspoed van ons geliefde Maatschappij; belofte waarvan den
indruk ons de stellige overtuiging heeft gegeven dat deze
Edele Heeren aan hunnen plicht te kort niet zullen komen.
Als gevolg hierop heeft 't Muziekbestuur besloten op
Maandag aanstaande aan onze gekozenen eene puike SIELes
nade te brengen.
Wij zijn vast overtuigd als dat geen enkel uwer zal ontbre-
ken tot het vervullen van dees duurbaren plicht.
Aan allen dus tot Maandag negen uren!
Naschrift. Zondag aanstaande groote Meezevangst.
Bijeenkomen aan het lokaal ten rr uren.
_— Ge ziet wel, Daviedsje dat ’kik genoeg te doen (ebmnehis
SS Dàt geloof Went Is men heel epistel. En hedde ggij dat
nou zelf opgesteld?
— Vànèighe.
— M’n komplement !
Ze ginge ’t stamineetje in. De bazin stond breed-uit, op d'r
bloote armen leunend achter den toog.
— Twee pintjes: Zjosfieneke.
__ Astenbleef, Frâans. Thois alles ghoed?
— Stillekes, eh? Stillekes!
— Laf weereke vandaag, eh!
— ’Is dâtte... Allé, nog eene, Zjos.
David had in geen jaren bier gedronken. De smaak er van was
ie heelemaal vergeten. Hij stelde zich voor dat\ ’t iets heelivies
moest wezen, maar dat viel mee. Frisch tintel-prikkelde ’t koolzuur
'mop z’n tong, en toen-ie 't glas half-leeg had, steeg ’t luimige gas
’minzn neus. Hij vertrok z’n gezicht, met zware grinnik-rimpels
om mond en boven z’n neus. Vuurrood werden z’n wangen, zn oogjes,
plots waterig, kiekelden door half dicht-gekierde leden —, hij wist
niet recht, wat-ie ’teerst zou doen: Niezen of lachen. Jékrimme-
nikkie, dat bier, daar zat kittelende luim in!
Toen stapte naar binnen, langzaam en lodderig: ’n Kristen slij-
persbaas, Hein Janse. 't Was ’n kolos van ’n keirel, die ’t lage
lokaaltje vulde; met lange, stevige beenen, eventjes naar binnen
geknikt vlak onder de knie; en ’n zwaren bolbuik, waarop ie be-
schermend z’n vleezige handen hield. Hij was breed-geschouderd,
had ’n dun kleurloos snorretje en wammige ballon-wangen, paars
gekleurd als van winterkou. Zn kleine vocht-glans-oogjes zaten
warmpjes weggedoken in dikke vleeschkussens. ’n Koepelhoed hing
op zn achterhoofd.
? |
