| Full text |
25
las niet, was te veel vervuld van vergadering-gedachten, door ’t fris-
sche water van straks weer opgewekt. Hij had ’t oog op z’n boeken-
kast, die stond in denzelfden hoek naast ’t venster, waar den eersten
nacht hun kermisbed had gelegen. De rustig spiegel-blinkende glas-
ruiten lokten ’t oog naar de veelkleurige rijen keurig gebonden boeken,
rood en zwart en ivoorwit, met matgulden rugtitels. Hij had ze
pas zorgvuldig afgestoft. Aan den anderen kant van ’t venster:
zn »schrijfbureau«, ’n bruin geschilderd keuken-tafeltje, waarop
hij ’n soort étagère had laten timmeren, met ’n aantal hokjes; die
had-ie volgestopt met papieren en brochures. Op ’t tafeltje zelf,
’n brievenweger, naast ’n half-beschreven blad papier... Wel nee,
daar zat niks anstellerigs in... Als Van Emden dacht, dat dat °n ma-
nuskript was... moest hij ’t zelf weten... Iederéén heeft wel ’s
’n blad papier op tafel liggen... Glad-blinkende glasruit boven ’t
schrijf bureau, ’t portret van Marx, onze geestelijken vader...; de
breede leeuwe-kop, met de woeste haarwolk er omheen, fier blikte
de kamer in... Aan den wand boven Lene:... ’n groote fotografie
in gedistingeerd-eiken lijst:... ’t Internatsjonaal Bureau... Wat zou
Makkie z’n oogen uitkijken! Nee, nee, Davidje was geen frotte
annechis meer... diè tijje, die ware voorbij !.. Al de voormanne van
de Internatsjonale Sosjäàl-Demokratsie... zóó als ze daar stonde
op ‘t portret... Op de stoep van de A. Enne. Dé-Bé,.. hadzie
gesproke... hij de bekende propagandist. Hij zou ze 'm allemaal
aanwijzen, aan Makkie... Hier hè-je Werri, die groote... ’n boom
van ’n kerel, ’n reuzespreker... En die dikke daar, die zà-je wel
kenne Neen nou valken Ten LOchMtE Se Nd AS ANZeelen
Bedje ‘Amzeelen der Belsje ps bietennjellës an kanheelesdasnbenmk
mit 'm uit geweest... in Groot-Mokem; na ’t kongres... En die
daar... dà ’s Vanderfelde... die mot-je hore Fransch parlefinke.…
manjefiek hoor... kompleet ’n gebore Parijzenaar...
Tril-tingelde gniepig ’t elektrische belletje door z’n vizoen.…
Daar had je ze... Nou studeere!
— Lene, ik geloof dat ’r gescheld wordt; of ’k verbeeld ’t me;
doemshevetjesmope..:
Maar Lena stapte juist de deur uit, tenger-slank in d'r witte re-
form-boezelaar.
Hij zat ongeduldig op z’n stoel heen en weer te schuiven. Hij
had wel zin, óók naar voren te gaan, maar hij hield zich in,
zenuwachtig hijgend; want hij wilde bij z’n studie verrast worden.
Toen trad Makkie, hoog en hoekig, in de kamer, z’n plat ge-
knepen deukhoed glimmend van nattigheid, z’n kraag opgeslagen,
zn nauwsluitende jas met fijne regendruppeltjes bepereld. Boven
Z'n zuinigen, dun omlaagvallenden knevel, trilden z’n smalle neus-
vleugels ín onophoudelijk konijntjes-gesnuffel; en z’n grijze oogen
zochten rond, ongerust.
„
EE
jesenitkns
EEn
EEE
Ee 3
En
2
EEE
eeen
? |
