| Full text |
Kervel, ’n fel-hatende, nijdig-bleeke »vrije«, die de »politiekers«
tergde met denzelfden killen spot, waarmee-ie vroeger de Joden
had gehetst:
— Soo poletiekertje fan de kouwe grrond, Dafedje Snnert, bi-je
weer te laat uit je nessie gekomme? Het meneer weer oufer de
polletiek gekletst mit hoertjes die ld binne fan de Petij-ij ? SED
hè-je die mop gelese fan Paul Singer, een fan de karredenale fan
de grrroote Duetsche sosjaal-sodemieterijij? Nie-iet? Zal denis
fertelle, en dat kost je nou geen cent. Kòmp dat hoore burregerij !
brengt Moossie mee en Brammie en Joppe Lòòpluid, de geroote
pilezòof …
— Laat je me door of niet, snuiter. Je stinkt fan tzweete.…
— Eerst hoore: Paultje Singer die het ouk niet gesweit fan de
attebeid, die..:
— God zal je ferdomme luizebroeier, laat me bij mê-ên mole,
of je krijgt ’n watjekou.….
— Waà-at? fou jij me sla-aan, meneer de dommekraat…. Men-
sche kom kijke! de folleks-frind Dafedje Snnert, die wil 't
fuestrecht toepasse; kom kijke! de sosjaal-dommekrachie in se ware
gedaante!... kòm nou-ou; hier hei-je me fà-ang; sla-nou toe as je
tlef het... nou-ou, durref je niet? Wees nou geen lamlul, ‘k
zal je niks te-ruch doen, hoo-oor! Wees maar niet bang, sulle.…
David kookte, z'n vingers kromden zich machteloos. Aan 't end
van de doorgang riep ’'m z’n molen, en die kerel met z’n benauw-
de zweet-uitwaseming hing ’m in den weg, treiterde 'm met zn spot-
tig kiekelende, blauwe loer-oogjes, waarin niets te lezen was als:
»Smau-aus, lellike smau-aus...« Zou je nou toch zoon ver-
vloekte pes’kerel geen opdonder geve dat z’n kop draaide... Oe! z'n
blik werd troebel en opgezwiept werd-ie — door z'n eigen hijgen.
— Kerrevel, Jan Kerrevel, breng me niet tot ’t ueterste... mijn
handen jeukenmenss ni wiiee en:
— O ho, dàt salle me heppe, de sosjaal-polletieker die se
kameraad wil fermourde.…
David pakte ’m met z’n klauw-vingers bij z'n heet-vochtig
boezeroen. Z'n greep was wanhopig-zeker, drong in ’t schouder-
vleesch; z’n afgebeten nagels staken .….
Toen, met ’n kalmen elleboogstoot, duwde kolossale Hein Janse,
die geen ruzie kon velen, den sarder op Z'n plaats:
— Kom nou seg, laat die jonge nou deur; hij mot toch ouk
ferreke foor se frouw en se kindere... ’k kan dat gelaser amme
oute. niet ferle ins de farremtenknmietidatn En imp tmendsfanpmems:
Om de Gotferdommenesj niet, hij heit me ouk ferlege late sitte
foor ’n paar weïke... mar sie-je, ik bin onpertijdig ; recht is recht!
je mot die jonge niet in se ferreksaamheïde belemmere.., nou jà,
wat sé-jij nou, fan Oestere, is dat nou faar of niet.….
? |
