| Full text |
Handen bevend, onzeker stond onder ’n lantaren zijn gezicht te
wasschen :
BERBUN Dia bloemlkmnosm Davici
_— Kommier, hou je kop èwe stil. Hier bij jij neus zit nog wat.
Zoo, nou is’twech. God, God wat 'n beestetuich. En geen poe-
ietsie te zien. Schande is ’t, ’n publiek schandaal! Héje erregens
pijn? Ga mee, we motte na’ ’t bureau!
— Och, maak geen drukte. ’n Bloedneussie en verder niks. Nou
merk je ’s dat ’n Pottechies geen bloed kan zien. Doe nou niet Zoo
Pottechiezerig David. ’t Is niks, ’t Is de eerste keer niet dat me
zoo iets overkomt. Ik bin d'r an gewend.
_— Maar we laten ’t d'r niet bij. We gaan na’ de polietsie.
— Och de policie, die bemóeit zich daar nie-mee. tIs me fer-
diende loo-oon. Had ’k maar niet mit die werwloekte goià motte
loope. Kijaai Davidje, voor dr gewochte ’eb ik! 'eele Romàns ie
k ier beleefd. Alexander Dumas is d'r nìks bij. ’n Jaar gelede ‘eb
»k diezelfde vent gelègd, in ’t Parrek. Nou et hij d'r gekrege. Mazàäl
en baracha}b)ndi mee:
— Hèje niks geen pijn?
— ’oe kom je d'r bij? Ik bin zoo gezònd as ’n fissie. Zoo zie
je-n-’t weer, Òndank is werelds loon. Eerst et ze me uitgezoge
tot opt gebéénte! Nou krijg ’k nog rànsel op de koop tòe! En
as ze weer ’s zin krijgt dan klopt ze weer bij me ân!
— Maar sjtomme hònd, dat hoef je toch niet goed te vinden,
as je niet wil. Dat hoef je je toch niet te late doe-oen!
— Niet laten doen... Jullie Tedisjke's®) neme alles zoo licht
op. Niet late doen !... Kom, ik pak de trem.
— Zal ’k je niet ewe na’ huis brenge? Soms mocht-ie nog ’s
terugkomme, dat schoelje.
— Dan ga jij zeker mee as sterreke man! Nee hoor, ga jij
maar ne?je bedje. As d'r wat gebeurt dan ’eb ik die pròppe-
schietertje nog in me zak. Salu, daar is me tremmetje. Pas op dat
je geen bloed te zien krijgt, Tedisjke !
t Voorval, hevig schokkend aanvankelijk, had geen schrik in
David achtergelaten. Hem bleef één uitdrukking van Montanjees:
Weele Romàns ’eb ’k’ier beleefde !... En die maakte alles weer
veel aantrekkelijker. Hij voorzag de mogelijkheid, dat hij misschien
ook ’s zou moeten vechten om Marie, dat-ie òòk ’s ’n woest-krach-
tig medeminnaar zou moeten leggen, voor-ie haar rustig kréeg.
Wat zou dàt heerlijk zijn! Wèl kans op ’n aframmeling, maar
och, zòò sterk als ze schenen zouden die lui-hier toch wel niet
zijn, enne... ja! hij stond ook z'n mannetje als ‘t moest. Zekerheid
r) Geluk en zegen. %) Scheldwoord voor: Hoogduitsche Jood.
ERE
re
55
? |
