| Full text |
volkje ongeweten bevat, èn dat de grillige geest der wijsheid zelfs
den eenvoudigsten werkman kan beroeren. Ja, hij zou de wereld
verbazen, hij zou de hooggeleerde (wat zâ-je dààran liege!) snui-
ters overdònderen.
En als ie door deze gedachte voortgejacht, thuiskwam, ademloos
en met schitterende, kleurrijke vizioenen voor oogen, dan vergat-ie
zelfs: de meid in ’r armen te knijpen. »Vrouw, hou mn tellege
n oogenblik fast, hè? Nee Nanuel, laat je vader mitrus’. Ik moet
even ’t een en onder òpteekene.…. d’r broèit wat in me«. Maar t waren
me vréémde gedachten! Ze lieten zich niet pakken, en nog véel
minder opschrijven. Ze waren compleet zoo glad als alen! Je kon
je inspanne, ’n glad denkers- of n rimpelig peinzersvoorhoofd
zetten, je oogen òpenhouden of dichtknijpen, op je lippen bijten,
of probeeren met je tong je neus te raken, de kamer op en neer
loopen, of je ellebogen onder ’t hoofd zetten... ze ontsnàpten je.
Waar zou ’m dat toch aan liggen?
Maar dien morgen was-ie door-en-door frisch en voor ieenst
in langen tijd merkte ie dat d'r ’n heerlijke geur steeg uit de
straat. En hij vond zich zelf dwaas, allerzotst, Zehm mpaan
dagen als filozoof te hebben aangesteld. NVlaeni haalde mende
meschoghaas van-da-äan?
En de afgeloopen week scheen ’m plots 'n kwellend-kwade droom.
Hij wist dat-ie machteloos was geweest, en de gekste dingen had
uitgehaald, zonder ‘tte willen. Hij móest. 'n Zak zand had benau-
wend zwaar op Z'n borst gelegen. En hij werd wakker met ’n schok,
verwonderd dat-ie nog héél was, en zoo licht in t bewegen. Afijn,
t was dan ’n droom geweest, inbeelding: en 't was achter de rug,
— voor goed. Als je na-gaat, wat kan ’n mensch toch gekke din-
gen ondervinden; en ze dan op de koop toe zoo hoog-ernstig,
onverstoorbaar-ernstig opnemen; terwijl-ie er zich later toch maar
’n bult om lacht.
Hij kwam aan Z'n fabriek, en bij de poort stond Frâänske.
Naast ’m: de half-onnoozele kranteleurder, die ’t koud scheen te
hebben, want hij had, handen in zakken, ’t pak bladen tegen zn
heupen geperst, en liep trampelend op en neer, zoo nu en dan.
Boodschappenloopers holden tegen elkaar in, de poort in en uit,
met flesschen melk en dampende kroezen koftie.
— Doaviedsje, me wârke niet vandoagh.
— Wàt, we werreke niet!
se kDendenissopischole
— Wat?
— O, ’ollander verstaat jij me niet. Hoe moet ik jou dat dan
h-uitleggen? D'n verstelder is looien, Verstaat jij dat?
? |
