| Full text |
148
Toen trad ze frisch en hel-blond uit d'n drom, en hij moest d'r
nerveus beglimlachen terwijl ze ’m berispte: Zooe ’n lelliken kerel,
baikan’ twee weken was ze voor niks ghekomen, eh? Of was
’m meschiens bang van heur?
Gloeiende huivering bejoeg 'm. Al z’n smachten ging op in ’n
stillen glimlach, die werd tot ijlen band tusschen hem en Marie,
en al d'r bewegingen deden ’m pijn, zoodat fijne traantjes in z’n
oogen schroeiden, en daarmee steeg z'n wellust.
Ze nam z'n arm, en hij van verlangen doortrild, gaf toe, vond goed.
— Ze ‘ad baighore ghienen knop op zak, en ’t was damée dà
ze moar bij ’m bleef — Hij liet d'r begaan.
Ze gingen de »dikke damex« kijken: ’n gordijn dat wechschoof
tinkelend, ’n walchelijk-vet wijf dat kalm d'r rokken oplichtte,
kous afstroopte en toonde kuit zoo dik als kinderlijf. Mesdames,
Messieurs je vous remercie de votre visite... Gordijn dat rinkelde
COC
— /t Was ferdoeme schând, vond Marie, dat ze voor tien
centeemen niet eens heuren truut liet zien. En ze kneep ’m in z’n
arm, en naderde z'n hoofd met d'r frisch-kleurige wang.
Hij, om wàt te zeggen, uit zn drogen keel rochelde:
— Bloas oit!
— Bijlange niet! Bloas în! moet jij zeggen. Oe Vlomsch trekt
op nikske. ’k Zân ’kik in Aantwarrepe ghewonnen en ghebore,
zulle Daviedsje.
Warm bloed doorkolkte z’n verstompte hersens, nu z’m brutaal-
wech: »Doaviedsje« noemde. Ze drong zich tegen ’'m aan, sleepte
'm mee door den lichtvloed.
— Wà ghoan naor de toeë-meule, zulle mòtsje ! nor d'n hoertjes-
meulen, eh?
Gaf ‘m de sensatie van zwarte gitoogen, sigarette-rookende
vrouwen, kleurig mutsje scheef op zwart-glans-haar..….: de muziek
van ’n orgel dat schor zeurde
Toréadoor te wa-a-a-apén …
Tôréadoor, tòréadoor.….
Ze sleepte 'm mee door de schitterpoort; hij willoos betaalde. In
stik-zware menschdamp stonden ze door licht verblind... ’t Draaide
tinkinkend en flikkerlichtend, en diamanten gondels gleden over
golfbaan in ’t ronde. Schelle kleuren: rood en oranje en diep-
blauw spring-kaatsten in spiegels. ’t Was ’n gloeiend zinnepaleis,
dat draaide in wijden boog, en de betooverde menschen, zooals
ze stil. hingen op stijgerpaarden, of werden rond gevaren in dei-
nende gondels gedwee, kwamen telkens weer.
Over de planken vloer wandelden ze, en om hun heen verhitte
jonges en meiden, die mekaar toe-lonkten en betastten. Fattige
stuipekoppen met fluweelen baretten op éen oor, deden door bril-
? |
