| Full text |
149
profijt an, maar mit twee kommesale freet je dr onder door...
Me frouw is best tefrede d'r mee,… ho-öor... die ferfeelde sech
soo in de laatste tijd... u begrijpt, € klein hueshouwenkie, weinig
te doen hé?... Nou, de wìnkel, die loopt niet soo biesonder, maat
k heb e hoop klante waar ’k so geregeld e kissjie segare kan af-
gefe.. en dàt schikt wel... ’k haal soo uet alle hoekies en gaatjes
me boteram wel bij mekaar... Sal ìk u s wat ségge.……? As’t 'n
beetje wil en ’tgaat soo voort. dan scheit ’k op de Staatsspoor
eer we ’n jaar ferder sijn... Dan kan ’k sje missje... dan heb ’k
feel beter me broodje, èn ’k bin frij man... En asj ’k dan e beetje
tijd heb, dan ga ’k ’s netjes opschrijfe wat 'k heb onderfonden.….
„Uet de gedenkschrifte van n ex-Spoorweg-ambtenaar «, of fan €
„Spoorwegslaaf«, daar mò ’k nog ’s ofer denke…
Tena had al dilkwijls gemerkt, datrde buurvrouw van boven
op de trap was blijven luisteren, als Dejongh zat te vertellen.
Nu, tging d'r niets aan wat d'r vizite met haar besprak, en ze
deed in ’t vervolg de keukendeur dicht.
Maar dat kwam d'r duur te staan, want ’n paar dagen later
zei de breede Vlaamsche, guitig lachend, dat ze nù wel begreep,
waarom ze met »heuren vengt« niet takkoord fiel. Als à »bon-amig
zooë ennigte keere in de week komt, kan ’kik heel ghoe verstoan
dà à fengt à niet gheire zeet.….« En toen Lena hevig verschrikt,
hortend en stootend, d'r buurvrouw zeide dat ze zich moest ver-
gisse..…. te gek... met n ouwe fatsoenlijke man..…., begon die
valsch te lachen, zette d’r half-ontbloote armen in d'r breed-ronde
heupen, en vond »dat ze nà maar ghien schandoal moest moake«
want dat de heele stad d’r schande van sprak, dat ze zoo slecht
leefde met d'r man.
Lena had d’r, zonder recht te weten wat ze deed, de deur voor
d'r neus dichtgesmeten en was in dr keukentje gaan zitten huilen.
Buiten, op ’t portaal, hoorde ze de buurvrouwen hol en leutig met
ellkaar redeneeren en lachen... breed-uit, alsuletels:
Na den middag was ze met d'r twee kinderen, ’t jongste in 'n
witten doek gewikkeld op d'r arm, naar Dejongh gegaan, en had
mm, naar den grond kijkend, 't geval uitgelegd. En de ouwe was
diep-verontwaardigd en wilde op staande voet naar de »peliessies.
Wat ’n onbeschoftheid, hem soo te durrefe belasjtere.… Wist
Madam wat hij fan se lefe al onderfonde had? Toen-ie nog e jonge
kerel was, had-ie altijd nach-diensjt.… en die eindigde, laat ’s sien,
om ses uur ’s morregesj... en dan had-ie de gewoonte, ’s morreges
froeg e kop thee te gaan drinke, bij de frou fan se chef... Goed.
Nou had-ie al gemerrekt, dat se d’r al ‘n paar maal ’n ei bij had
gelegd. hij had d’r natuurlek eerst foor bedankt:... U ferwent me.
Maar op ’tlaast dacht-ie: fooruit jonge je kan ’t best gebrueke.
_— Maar de follegende keer lagge d'r twee eiere.… ’k Denk: wat
nt
Ere
Ene
Te
En
zE,
Ees
En
? |
