| Full text |
80
standvastig was voor hèm ook, en dat er iets zachts in d'r weende, ’n
kostelijk schatje voor hun beidjes... Zou ze probeeren zou ze?
— Zeg David.
— Wad-is?
— Kom ’s hier man.
— Daar bin ’k!
— Dichter.
Maar David dorst niet. Bang dat ze de bierstank zou gewaarworden.
Toen kwamen dr bloote armen van onder ’t omgeslagen
laken te voorschijn en ze sloeg ze zachtkens om z'n hals. Met
afgewend hoofd liet David, hijgend van hartstocht, d'r begaan, —
nog even zag-ie ’t helder-wit kantwerkje dat d'r gelige borst
begrensde, — toen lag-ie met z'n haren òp die borst, die zacht
meegaf, en hij wist niet meer wat hem wâs.… hij voelde zich
duizelig worden en bibberen; als brak in 'm ’n lang opgekropt
heimwee, bij’t weerzien van ’n geliefde stad met bekende huizen
en gemeenzame wandelaars... En tòch... 't was om te stikken! hij
mocht d'r niet naderen, want de bierstank... dezelfde bederf-lucht,
die ’m was tegen-gedwalmd uit de mond van de ghoische slijper …
— Zeg man he-je nou niet gemerkt, dat d’r tusschen ons nog
zoo veel is...zooveel goeds, hè?... de kindere...; motte we nou
wel as freemde tegenover mekaar staan?... We hoore wel niet bij
mekaar. ’k bedoel niet »geslàchtelijk«..… maar... begrijp je
niet David... die twee kleine jochies... die motte er toch niet
onder lije..… late we dat toch nooit vergete, Daved.… hè man?”
Ze is ’n goeie narrente, dacht David. Misschien ja, SDcelm
nog mit d’r klaar. Maar nou heel voorzichtig. We zijn nou op 'n
gevaarlijk terrein. Niet te veel zegge, Davedje! D'r aan ’ lijntje
houe... Niet te veel zegge.
— Nò, ’k zal me betere, frouw. Zòò goed?
— Ja David, doe je best, man. Ik zou ’t zoo gräàg wille.
Toen trok David zich voorzichtig los van tusschen d'r gladde
armen. Hij was duizelig. Kwam dat van ’t bukken?
Manuel — wakker geworden, heelemaal uitgerust, terstond
frisch. Hij bibberde ’n beetje en poetste z'n oogen na, de knuisjes
omgebogen. In z'n hansopje stond ie rechtop op z'n kussen, en
begon te dansen, z'n voetjes diep geweld-dadig wechplonsend in de
zachte peluw.
— Ho, ho, ho, wat kom u hier doen, Paatje? Warom is Paatje
thuis. Moetje zegge, moetje zeg ’t nou an Manuel, w'rom is Paatje
thuis? Mot Paatje dan niet wekkere... op de berfiek ?
— Zoo beste jonge bin je wakker. Het meneertje goed geslape ?
Vooruit mar, een, twee... hòp, nou bij Paatje op schouwer.
Nou gaan we rije. Hop, hop, hop... pas òp, zit stil, of je
valt d'r af... Jonge, jonge wat hejij ’n schoone foetjes, zeg!
? |
