| Full text |
12
Zoo'n dokter die smeert je daar van alles op... jodeform-gaas …
je verrekt van de gasthuislucht….
’n paar vizites gaan d'r mee
heen... en ’ttrekt niks gauwer dicht... En dàn de dokters hier. …
die wete d'r heelemaal de kloote van! Nou, hij zou d'r dat werk
dan maar ’s op naslaan .…
Z'n gedachten kregen 'n andere richting, en hij voelde zich ’n
beetje opgewekter na ’n uurtje of wat. Maar stilzitten, daar was
geen denken aan. Hij zat, één voet op ’t fundament van de molen,
onrustig te wibbelen, en dit prikkelde ’m weer, en maakte 'm heet
daar gaf-ie dan aan toe... kreeg allerlei geile voorstellingen,
dachtaan de meid dies zich witkleedde..: hij zag d'f gloeiend
naakt telkens vuriger...
en ’n roes kwam over
mm... Gespannen,
oogen toe, wat achterover gewipt, adem ingehouden, zat-ie ’t
wellustwekkende vizioen te bestaren; totdat-ie eindelijk bijna stikte
van opgejaagde benauwdheid, z'n bank met ’n schok recht-op liet
vallen, en merkte dat-ie hijgde naar lucht, en dat z’n hart bonsde.
Ilemelnzoum im
aan z’n hart ook wat schelen? Z'n verstand was
beneveld, en boven z'n voorhoofd voelde ie ’n holte. Kómt d'r van,
komt d'r van, mot je maar niet an zulleke geile dingen denke …
of is dat soms òòk de schuld van je vrouw? Het die ’t je soms
gezegd, dat je die meid de heele dag moet uitkleeden. Nee Davidje,
dat hèje zelf gelapt... Je maakt je kapot op die manier: Op ’t
laatst ken je je werk ook niet meer doen. Alsje nou ruggemergs-
tering en ’n hartziekte krijgt, dan kenne die twee ongelukkige
schapen van kindere die je in de wereld geschopt het van honger
krepeeren... door jouw schuld! Bi-jij ’n vaêr?! ’n scheitzak bi-je!
Welke vader doet dat nou, 'n vreemde vuile meid de heele dag
MOOGMzZenDplezien uitlenen.
Nee, ’t most nou
versta-je me niet? U it mot ’t zijn!
Als z'n dwalende, telkens hokkende gedachten ’'m zòòver had-
den gevoerd, was ’t gewoonlijk al zoowat donker. En langzamer-
hand, hoe meer
)
5
uik zijns herman
t eind van den werkdag naderde, voelde-ie z'n
kracht terugkomen, z’n wangen kregen weer warmte, de kilheid in
Zn voeten verdween, en als-ie z'n tang om-vatte, dan voelde-ie dat-ie
goddomme nog vleesch an z'n knuisten had! Hoop op herstel
bezielde 'm met trotsche wraakgedachten. Ja hij zou zich wreken,
op Lena, maar op ’n wààrdige manier. Wilde zij d'r plichten ver-
zuimen, goed! Dat moest ze zelf dan maar weten. De gevolgen
kwamen op hààr hoofd neer! Maar hij, hij zou zich gedragen als
'n flink, edelmoedig huisvader, en goed voor d'r zijn.
En als de fluit toeterde, was hij ’t eerste wech, en holde de trappen
af als ’n dolleman, smeet de slijpers, die langzaam voor 'm uit liepen,
met krachtigen knuist opzij. Hij liet zich niet ophouden, door
niemand! As ze ’n kloppie wouwen, hèm ook goed, hij was voor
niemand bang. En trotsch opgericht, met krachtige, kordate stap-
? |
