| Full text |
SRRI
IL
El
40
ijverig partijgenoot. Nu, en als die maaltijd dan was afgeloopen,
dan gingen de dames en heeren ’n dansje ‘doen, spiernaakt. Ziet-u
Peereboompje, als jij onder vreemden drukte gaat maken over ’n
Bondsbestuurslid, die ’t met ’n meid houdt, ‘zooals jij zegt, dan
moet jij eerst ’s goed weten, hoe ’t aan de ândere kant gesteld
is. En als jij uitde Partij wechloopt, omdat je d'r ’n dronken kerel
hebtmsezienm.
David luisterde niet meer. Hij verdroeg de stroeve kastijding
met wellustige vreugd.
Toen er aan t begin van d’n avond, over één Mei werd ge-
sproken, was er ’n naargeestig schrikgevoel over 'm gekomen en
met wee-misselijke stem ‘had-: ie gezegd: »spréek me d'r niet fan.«
Hij was zoo van alle idealisme verlaten, dat-ie de kracht niet
meer had gehad, om te vragen: Maar wat zegt dàt tegen mijn
principes, als d'r iemand die zich partijgenoot noemt, dronken
rondloopt? Dat besef had-ie niet meer, sinds-ie hier in Antwerpen
was. De walgelijke scènes, die-ie te zien had gekregen, trokken
zn gedachten omlaag, en met z'n eeuwig filosofeeren over sexueele
zaken, had-ie de kiem voor dat zelfde leven in zich gevoeld, en
heel duidelijk werd ’t hem soms bewust, dat zn ingetogenheid van
vroeger maar na-aperij was, en frazen-rijk zelfbedrog. En zoo eng
zag-ie alles nu, zoo jammerlijk bekrompen, dat-ie weer terstond
vilktorie- wellust voelde toen er van de »hooge snorrekers« kwaad
werd gesproken. Nu werd-ie begeerig naar meer:
— En hoe ging ’t toen verder mit die kroeg?
— Nou, daar werden we netjes uitgesmeten. We hadden nog
'n kameraad bij ons: ’n jonge van Montanjees, ’n »meschoghene
Pottechies«, zooals ze dat zegge. Nou, toen die ongelukkige vrouw
dat liedje gezongen had, kneep die meneer, diè-daar met z'n
Some otmnetmd mnd dijen:
— Zegt uwes maar in d'r allee es, meneer de grasvreter.
en trok ‚d'r op z'n schoot. En toen werd die jongen zoo
nijdig, dat-ie 'm te lijf wou: »Godverdòmme? zegt-ie, ouwe smeer-
lap? éje nog niet genoèg van die meissie? E-je dan 'eelemàal?
geen ’art in je pokkel?” En meteen geeft-ie'm ’n lap om Z'n
oore. In ’n wip stonden we op straat. Kòmt d'r van as je met
Pottechieze uitgaat.
— Nò, rooie pest-sik, maak nou maar geen drukte. Jij heb òök
nog blauw bloed in je adere! En waarachtig, om zoo iets te
doen hoef je nog geen Pottechies te zijn, zulle. In die tijd, was
’k òòk zoo meschoghe geweest.
— En nu rust meneer met z'n vollemaans-gezicht op zn
lauweren.
— Over mijn einde hoor! Fijne Biefstukkies in de »Westfalia«
en kosjere Ham. Hah! Paar uurtjes werreke per dag, om tien
? |
