| Full text |
132
’k was nóg geen maand hier of ’k kreeg de eerste prijs, voor ge-
wichtenhette mn nlanlssmnou isme
Hij hield David z'n nietig-bleek kindere-polsje voor, waarop
teer zich teekenden licht-blauwe aârtjes. De hand beefde, als die
van ’n ouwe bes.
En in diep medelijen met zich zelf zuchtte Montanjees:
— Twee jaar gelede was dat as stààl. Geen màn kon 'm om-
spannen.
David schrok, en heel-eventjes kwam in 'm: zieners-voelen van
’t Groot-gruwelijke, dat hier spookte door de atmosfeer. Maar hij
spotte 't wech: Hij oordeelde niet meer. Kermis-roes zwalpte door
zn brein, woest verlangen was onherroepelijk in ’m gewassen, gaf
’m overmâchtig kracht-bewustzijn.
— Och, jullie Hidalgoos, jullie overdrijve alles. Jullie make fan
’n luis ’n olifant. Gistere laz ’kin de krant dat ze ’n Hollander
hebbe opgehaald, in de vaart bij Berchem. Ik dacht: kijai, dat is
Montanjees... Och klàts mijn niet mit jullie eeuwige melankolische
zwaarmoedigheid. Leef, daarvoor bin je hier in Antwerrepe...«
— As jij niet 'oore wil Davidje, dan mot jij mar foele, ‘oor !
En az ik d'r uit wil, dan zal je me niet in de vaart bij Berchem
vinden, ee-je ferstaan? Dan ’eb ik ’ier ’n beter instrumentje, foel
mats Dat iis ssecensklarinetj voort.
Hij pakte Davids hand, en deed ’m z’n broekzak betasten.
’n Pracht van ’n revolvertje! Eén schrot en je bint d'r ge-
weest |!
— Aarts-domme kinderachtige idioot! Maak de kindere bang
met dat stuk speelgoed. Hidalgoos, die hebbe allemaal ’n groote
mond, maar op stuk fan zaak kenne ze geen bloed zien. Bah! De
past heb ’k an de Pottechieze.
't Kermisrumoer klonk heel-ver achter hun. Ze wandelden den
Boulevard op.
Toen — uit ’t duister-holle van ’n zijstraat maakte zich rustig
los ’n hooge mannengestalte, snel schoot toe op Montanjees:
— Zai-de daar aindelaik, smeirige keiskop! Waag ’t nogh ’ne
kier ons Anzjelieke zoo ’nen brief te schraiven, en ’k zal oe à
smeirige kop instampe, 'edde ’t verstoan, kèrel! Smeirlap! Vodde-
venst !
David tegen boom versteend-kil. Dof mepte morsige knook-
knuist Montanjees op borst... kletste platte hand op bebloede
wangen... Mannengestalte haastig wech; over *m holle-duister ge-
spreid stroef-zwart.….
Tegen grauwen wand van Entrepôt zat neergehurkte vrouw nij-
dig te pisse,
? |
