Ik kende Margaretha ; en, schoon ik anderhalve
myl van hier, in het bosch, achter den langen berg
woon , beschouwde ik my als haer gebuer. In de
Europesche steden verhindert eene straet, een enkele
muer, de leden van ’t zelfde geslacht, gedurende
geheele jaren, by elkander te komen ; maer in de
nieuwe volkplantingen beschouwt men als geburen
degenen, van wie men door bosschen en bergen
slechts afgescheiden is. Vooral te dien tyde, toen dit
eiland weinig koophandel op de Indiën dreef, was
de eenvoudige buerschap een titel tot vriendschap ;
en de gastvryheid omtrent vreemdelingen een pligt,
een vermaek. Zoo ras ik vernam, dat myne buer-
vrouw eene gezellin had verkregen, ging ik ze be-
zoeken, om aen beide , ware het mogelyk , van dienst
te wezen. Ik vond in mevrouw Delatour eene vrouw
van eene innemende gedaente, vol edelheid en wee-
moedigheid. Zy was op dien tyd ver gevorderd. Ik
gaf aen die twee vrouwen te kennen, dat in’t belang
harer kinderen, en vooral om te voorkomen dat
iemand anders zich hier nederzette , het geraedzaem
was den grond dezer rondte, omtrent twintig morgen
groot, onder elkander te verdeelen. Men liet deze
verdeeling aen my over, zy bestond uit twee, om-
trent even groote, stukken gronds. De eene helft
bevatte het oppergedeelte van dezen omtrek, van
die, met sneeuw overdekte, rotskloof , waeruit de
bron van den Latanierstroom voortvloeit, tot aen de
steile opening , die gy boven op den berg ziet, en