SRRI IL El 40 ijverig partijgenoot. Nu, en als die maaltijd dan was afgeloopen, dan gingen de dames en heeren ’n dansje ‘doen, spiernaakt. Ziet-u Peereboompje, als jij onder vreemden drukte gaat maken over ’n Bondsbestuurslid, die ’t met ’n meid houdt, ‘zooals jij zegt, dan moet jij eerst ’s goed weten, hoe ’t aan de ândere kant gesteld is. En als jij uitde Partij wechloopt, omdat je d'r ’n dronken kerel hebtmsezienm. David luisterde niet meer. Hij verdroeg de stroeve kastijding met wellustige vreugd. Toen er aan t begin van d’n avond, over één Mei werd ge- sproken, was er ’n naargeestig schrikgevoel over 'm gekomen en met wee-misselijke stem ‘had-: ie gezegd: »spréek me d'r niet fan.« Hij was zoo van alle idealisme verlaten, dat-ie de kracht niet meer had gehad, om te vragen: Maar wat zegt dàt tegen mijn principes, als d'r iemand die zich partijgenoot noemt, dronken rondloopt? Dat besef had-ie niet meer, sinds-ie hier in Antwerpen was. De walgelijke scènes, die-ie te zien had gekregen, trokken zn gedachten omlaag, en met z'n eeuwig filosofeeren over sexueele zaken, had-ie de kiem voor dat zelfde leven in zich gevoeld, en heel duidelijk werd ’t hem soms bewust, dat zn ingetogenheid van vroeger maar na-aperij was, en frazen-rijk zelfbedrog. En zoo eng zag-ie alles nu, zoo jammerlijk bekrompen, dat-ie weer terstond vilktorie- wellust voelde toen er van de »hooge snorrekers« kwaad werd gesproken. Nu werd-ie begeerig naar meer: — En hoe ging ’t toen verder mit die kroeg? — Nou, daar werden we netjes uitgesmeten. We hadden nog 'n kameraad bij ons: ’n jonge van Montanjees, ’n »meschoghene Pottechies«, zooals ze dat zegge. Nou, toen die ongelukkige vrouw dat liedje gezongen had, kneep die meneer, diè-daar met z'n Some otmnetmd mnd dijen: — Zegt uwes maar in d'r allee es, meneer de grasvreter. en trok ‚d'r op z'n schoot. En toen werd die jongen zoo nijdig, dat-ie 'm te lijf wou: »Godverdòmme? zegt-ie, ouwe smeer- lap? éje nog niet genoèg van die meissie? E-je dan 'eelemàal? geen ’art in je pokkel?” En meteen geeft-ie'm ’n lap om Z'n oore. In ’n wip stonden we op straat. Kòmt d'r van as je met Pottechieze uitgaat. — Nò, rooie pest-sik, maak nou maar geen drukte. Jij heb òök nog blauw bloed in je adere! En waarachtig, om zoo iets te doen hoef je nog geen Pottechies te zijn, zulle. In die tijd, was ’k òòk zoo meschoghe geweest. — En nu rust meneer met z'n vollemaans-gezicht op zn lauweren. — Over mijn einde hoor! Fijne Biefstukkies in de »Westfalia« en kosjere Ham. Hah! Paar uurtjes werreke per dag, om tien